กิจวัตรประจำวันอย่างหนึ่งของฉัน คือ การรดน้ำต้นไม้
อ๊ะ อ๊ะ อย่าเพิ่งเข้าใจผิดกันไป ฉันไม่ได้เป็นคนขยันอะไรเท่าไหร่นักหรอก เพียงแต่เวลามองหน้าดินแตกแห้ง หรือต้นไม้เหี่ยวเฉา มันไม่ค่อยเจริญหูเจริญตา นั่นอาจเป็นสาเหตุให้ฉันจำต้องผูกมิตรกับสายยางและก๊อกน้ำ
ว่าด้วยการรดน้ำต้นไม้ จะว่าง่าย มันก็ง่ายอยู่นะ ถ้าเป็นคนไม่คิดมาก ก็รดไปเถอะ ฉีดไปเลยให้ถ้วนทั่ว มอบความชุ่มฉ่ำแก่ผืนดินและแมกไม้ แบบที่ไม่ต้องมีการแบ่งแยกชนชั้นใดๆ
ส่วนความไม่ง่ายน่ะ (อืม...ที่จริงควรพูดว่าความละเอียดลออ ใส่ใจในทุกสรรพสิ่งมากกว่า) คงเป็นการที่ดอกไม้แต่ละชนิด ต้นไม้แต่ละต้น หญ้าแต่ละสายพันธุ์ มีคุณลักษณะแตกต่างกันนั่นเอง
หญ้าชนิดนี้ชอบน้ำ ดอกนั้นชอบอยู่ในร่ม ต้นนู้นต้องเอาไว้กลางแดด จึงจะงอกงามดี ยิ่งมีต้นไม้มากเท่าไหร่ เรื่องราวก็เยอะตาม
จะว่าไป ต้นไม้ก็คงคล้ายกับคนสินะ
แต่ละคนย่อมมีอุปนิสัย ลักษณะแตกต่างกันไป จำเป็นต้องอาศัยการสังเกต รวมไปถึงการพูดคุย จึงจะทำให้เราเข้าใจถึงนิสัยของคนผู้นั้น
โอว แค่เรื่องรดน้ำต้นไม้ แกยังอุตส่าห์เกี่ยวโยงมาพูดเรื่องคนได้
นอกเรื่องเก่งซะจริง ปรบมือชื่นชม 3 ครั้งหน่อยซิ
นั่นบอกใคร...จะมีใครที่ไหนอีกล่ะฟระ เหอะๆ ก็บอกตัวเองไงเล่า
Source
ภาพประกอบ: Photo by Scott Webb from Pexels
Comments
Post a Comment