ลาวม่านแก้ว

โอย...นี่ยังคงมีอาการเพ้อหาถึงท่านชายในนิยายไม่จบไม่สิ้น พอพูดถึงท่านชาย ฉันเลยนึกถึงตัวละครที่ครองตำแหน่งท่านชายในตำนานขึ้นมาได้ นั่นก็คือ ท่านชายใหญ่ หรือหม่อมเจ้ารังสิธร จากนวนิยาย แต่ปางก่อน บทประพันธ์ของแก้วเก้า

จากนวนิยายอันโด่งดัง กลายมาเป็นละครโทรทัศน์ จำได้ว่าเวอร์ชัน พ.ศ. 2530 ที่มีคุณฉัตรชัยและคุณจริยาแสดงนำ เป็นละครที่ตราตรึงใจฉันมาก ขนาดตอนนั้นยังเด็ก ฉันก็ยังคงจำเรื่องราวในละครได้

จำได้ว่าในภพของหม่อมเจ้ารังสิธรกับเจ้านางม่านแก้ว ฉันนั่งดูไป ก็เศร้า เสียใจไปกับความรักของทั้งคู่ (อินแต่เด็ก) พอมาในภพของราชาวดี ก็ยังคงหน่วงใจ อืม...แต่ฉันชอบชื่อ “ราชาวดี” มากเลย รู้สึกว่าเป็นชื่อที่ไพเราะจับใจ ล่วงเลยมาในภพ หม่อมหลวงจิราคม-อันตรา ซึ่งเป็นภพที่สามนั่นแหละ ทั้งคู่จึงได้สมหวังในรัก

นอกจากละครที่ทำคนดูติดอกติดใจ นั่งเฝ้าหน้าจอ ไม่ยอมลุกไปไหนแล้ว เพลงประกอบละครในชื่อเดียวกัน “แต่ปางก่อน” ก็ดังแบบสุดๆ ซึ่งเพลงนี้เป็นผลงานการประพันธ์ของคุณวิรัช อยู่ถาวร

ทันทีที่ได้ยินทำนองเพลงขึ้นมา ปากนี่เตรียมขยับร้องเลย “รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญาณหนักหนา ระทมอยู่ในอุรา แก้วกานดา ฉันปองเธอผู้เดียว” เป็นอีกหนึ่งเพลงในตำนานที่ดังข้ามกาลเวลา

ลาวม่านแก้ว ก็เป็นบทเพลงที่ฉันประทับใจเช่นเดียวกัน มีคุณฉัตรชัย ดุริยประณีต เป็นผู้ประพันธ์ ส่วนผู้ขับร้อง คือ คุณโดม ทิวทอง โดยเพลงนี้ใช้ประกอบละครในเวอร์ชันของศรราม-แอน ทองประสม ซึ่งตอนที่ละครออกฉายในปี พ.ศ. 2548 นั้น ฉันไม่ได้ติดตามดู พอมีโอกาสเปิดดูย้อนหลังเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา ทำให้ฉันได้ยินเพลงนี้ และติดใจจนต้องไปหาคลิปเพื่อฟังเพลงเต็มๆ

จำได้ว่าตอนที่ได้ฟังเพลงนี้ตั้งแต่ต้นจนจบเพลงเป็นครั้งแรก น้ำตาไหลเลย คือมันเพราะมากๆ อธิบายเป็นคำพูดไม่ถูก รู้แต่ว่าเป็นเพลงที่ทำให้ตื้นตัน ซาบซึ้ง ฟังแล้วจับจิตจับใจเหลือเกิน

เนื้อร้องที่ทำฉันน้ำตาร่วงอยู่ตรง “ดอกเอ๋ย เจ้าดอกจำปาลาว ตัวพี่รักเจ้า เท่าท้องนภาเอย” สงสัยจะอินมากไปหน่อย ยิ่งพอได้ยินทำนองเพลงอ่อนหวาน บวกกับคิดถึงเรื่องราวความรักของท่านชายใหญ่และเจ้านางม่านแก้ว ฮือๆ ไม่เป็นอันทำอะไรแล้วค่ะ น้ำตาไหลพรากเท่านั้นที่ฉันคู่ควร

สงสัยพรุ่งนี้ตื่นมาตาบวมแน่นอนจ้า

Source

ภาพประกอบ: My own collection