ฮาวทูทิ้ง...ทิ้งอย่างไรไม่ให้เหลือเธอ

เรียกว่าเป็นภาพยนตร์อีกหนึ่งเรื่องที่ทำให้ฉันยอมออกจากบ้าน เพื่อไปตีตั๋วชมตั้งแต่วันแรกที่เข้าฉายกันเลยทีเดียว สำหรับ ฮาวทูทิ้ง...ทิ้งอย่างไรไม่ให้เหลือเธอ ผลงานการกำกับจาก เต๋อ นวพล ธำรงรัตนฤทธิ์

เรื่องมันเริ่มจากการได้ดูตัวอย่างภาพยนตร์ แล้วเกิดชอบในโทนสีเครื่องแต่งกายของบรรดานักแสดงในเรื่อง รวมไปถึงโดนใจกับคำพูดของ เจย์ พี่ชายนางเอก (รับบทโดย หมี ถิรวัฒน์ โงสว่าง) ประมาณว่า “จับอะไรก็ spark joy ไปหมดเลย” 555

สำหรับแฟนๆ KonMari น่าจะคุ้นเคยกับวลีนี้แหละ แค่ได้ยินประโยคนี้จากเจย์ ฉันนี่แบบหัวเราะหึๆ รู้สึกเข้าใจ รู้สึกอินขึ้นมาทันที ชิ้นนี้ก็ spark joy อันนั้นก็ปลุกเร้าความสุข ส่วนอันโน้นก็ spark อีกนั่นแหละ

เหอะๆ สรุปว่าทิ้งไม่ได้สักชิ้น นี่ถ้า KonMari รู้เข้า เป็นได้กุมขมับกับความสุขทุกสิ่งอันของฉันเป็นแน่แท้

มาพูดถึงหนังกันบ้าง ดูแล้วชอบนะ ฉากสวย ดูเรียล เห็นถึงความใส่ใจในรายละเอียด มีแม้กระทั่งกระป๋องนมตราหมีสมัยฉันยังเด็ก เมื่อก่อนที่บ้านชอบเอามาใส่น้ำ แช่ตู้เย็นไว้จนเย็นเจี๊ยบ ถึงเวลารินน้ำมาดื่ม อ้า...สดชื่น

ขอชมในการคัดเลือกนักแสดง ทั้งเจย์และจีน (ออกแบบ ชุติมณฑน์ จึงเจริญสุขยิ่ง) มีความหน้าตาคล้ายกัน ดูแล้วเชื่อได้แบบสนิทใจว่าเป็นพี่น้อง

นักแสดงอีกหนึ่งคนที่ฉันชอบ คือ พิงค์ เพื่อนของจีน (แพรว พัดชา กิจชัยเจริญ) ด้วยคำพูด กิริยา ท่าทางต่างๆ ของเธอคนนี้ ทำให้ฉันอุ่นใจยังไงบอกไม่ถูก เหมือนกับว่าเราสามารถพูดคุยเรื่องราวต่างๆ ปรึกษาปัญหากลุ้มใจกับพิงค์ได้ทุกอย่าง อะไรประมาณนั้นน่ะ

สำหรับเครื่องดนตรีชิ้นสำคัญของบ้าน เปียโนสีน้ำตาลตัวเก่าตัวนั้น มีความคลาสสิก ดูวินเทจ ถูกใจฉันอีกเช่นกัน เห็นแล้วอยากไปลองจิ้ม ลองกดทดสอบเสียงอย่างแรง

ซันนี่ พระเอกของเรื่อง มีความเซอร์ ความหนวด ความเครา ส่วน ฟ้า ษริกา ในเรื่องนี้ก็สวยมากเลย แม้ไม่ค่อยแต่งหน้า ความสวยคมเข้มของเธอ ก็ยังคงเห็นได้ชัดเจน ชอบจัง

ในส่วนของเสื้อยืดลายไอติมตัวนั้นน่ะ ตอนเห็นภาพจากรูปถ่าย ก็รู้สึกตะหงิดใจนิดๆ แล้วเป็นไงล่ะ นั่นไง ใช่เลย (ส่วนจะใช่ อะไร ยังไงนั้น ใครอยากรู้ ตามไปหาคำตอบกันเอง น่าจะได้อรรถรสมากกว่าเนอะ)

ฉันชอบการแสดงสีหน้าของออกแบบ ชุติมณฑน์  น้อย เรียบ แต่สื่ออารมณ์มากมาย โดยเฉพาะกับฉากในช่วงท้ายเรื่อง ตอนที่พิงค์ถามถึงข่าวคราวความเป็นไป ความสัมพันธ์ของเธอกับพี่เอ็ม หลังจากบอกเล่าเรื่องราวให้เพื่อนฟัง กล้องค่อยๆ ซูมไปที่หน้าของจีน...

ความจริงทุกสิ่งอย่าง อยู่ในสีหน้า แววตาของเธอ

เมื่อหนังจบ ขณะลุกจากที่นั่งและกำลังเดินออกจากโรง เสียงเพลง “ทิ้งแต่เก็บ” จาก The TOYS ก็ดังขึ้น เห็นน้องๆ หลายคน ยังคงปักหลักอยู่กับที่ เพื่อดื่มด่ำกับเสียงเพลง

ใจฉันก็อยากฟังเหมือนกันนะ แต่ก็กังวลถึงเจ้าลูกรักที่รอคอยข้าวเย็นอยู่ที่บ้าน ป่านนี้คงหงอยเหงาแล้ว

ขอโทษนะทอย พี่ต้องไปก่อน เอาไว้จะกลับไปเปิดฟังที่บ้านแล้วกัน (ทอยไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย เป็นการพร่ำเพ้อของฉันแต่เพียงผู้เดียว)

สรุปว่า ฮาวทูทิ้ง เป็นหนังที่โอเคเลยนะ รู้สึกว่าตังค์ที่จ่าย เพื่อให้ได้เข้าไปนั่งรับชมเรื่องราว มันคุ้มค่า บวกค่า popcorn กับน้ำหนึ่งขวดแล้ว ก็ยังโอเคอยู่

หนังที่มีภาพสวยๆ องค์ประกอบดีงาม ไปดูกันเถอะจ้ะ

Source

ภาพประกอบ: Photo by Balázs Benjamin from Pexels