อันเนื่องมาจากสัญญาณ wifi ที่บ้าน เมื่อช่วงกลางดึกที่ผ่านมา ไม่ค่อยเสถียรเอาซะเลย เดี๋ยวผลุบ เดี๋ยวโผล่ ติดๆ ดับๆ อยู่เรื่อย ทำให้เกิดอาการเซ็งในอารมณ์เป็นอย่างยิ่ง
จะเปิดดูคลิป ภาพก็ไม่ชัด ดูไปได้หน่อยนึง อ้าว! ทุกอย่างหยุดชะงักซะงั้น
จะเปลี่ยนมานั่งเขียนเรื่องราวเรื่อยเปื่อย อารมณ์ตอนนั้นก็ไม่ได้อีก
ส่วนมากเวลาที่ฉันนั่งเขียน/พิมพ์อะไรก็ตามแต่ มักจะเปิดดูรูปภาพต่างๆ เพื่อสร้างแรงบันดาลใจ ประมาณว่าสมองไม่แล่น หัวไม่ไป ก็ใช้ภาพเป็นตัวกระตุ้นได้อีกทางหนึ่ง
ในเมื่อดูคลิปแล้วสะดุด เพลงก็ไม่ได้ฟัง เขียนก็ไม่ออก
สรุป นอนเลยละกันเนอะ
คิดดูสิ ระหว่างการทนนั่งทู่ซี้ หวังลมๆ แล้งๆ ให้สัญญาณ wifi กลับมามีประสิทธิภาพ สลับกับรู้สึกห่อเหี่ยวใจจากสัญญาณที่หลุดหายแล้วกลับมาใหม่ วนเวียนซ้ำไปซ้ำมาไม่รู้จบ
เชื่อเถอะว่าเจอแบบนั้นไปสักสามสี่ครั้ง คุณจะอยากรู้สึกทึ้งหัวตัวเองยิ่งนัก
แล้วความรู้สึกที่ตามมาหลังจากนั้นน่ะเหรอ โกรธน่ะสิ
โกรธไปทุกสิ่งอย่าง ตั้งแต่สัญญาณสุดกาก ตัวเชื่อมต่อเพื่อรับสัญญาณ เพื่อนบ้านที่ (อาจ) กำลังท่องโลกออนไลน์อยู่เช่นเดียวกัน เจ้าของเครือข่าย ฯลฯ
แต่...ต่อให้กระฟัดกระเฟียด หัวเหวี่ยงไปยังไงก็เท่านั้นล่ะว้า
แล้วจะมัวบ้าบออยู่ไย
มุ่งหน้าสู่เตียงนอนอันแสนสุขของฉันดีกว่า
โยนความหงุดหงิดทิ้งไป แล้วหลับสบายไปกับแอร์เย็นๆ หมอนเน่า และผ้าห่มผืนหนานุ่ม
ฮ่า...สบายจริงๆ
Source
Comments
Post a Comment