ไม่ได้ดังใจ

ครั้งหนึ่งกับการสั่งข้าวที่ร้านอาหารตามสั่งเจ้าประจำ มื้อเย็นในวันนั้น จำได้ว่าฉันสั่งข้าวต้มไก่กับคุณลุงเจ้าของร้าน อุตส่าห์มีหมายเหตุ กำกับเอาไว้พร้อมเลยว่าไม่ใส่ผัก คุณลุงจดออเดอร์ของฉันลงบนสมุดคิวเล่มเล็ก เป็นอันเข้าใจกันดิบดี

ถึงเวลาไปรอรับอาหารที่สั่งไว้ กลับได้พบว่าข้าวต้มไก่ชามนั้น มีผักชีโรยหน้าเอาไว้ประปราย ได้ยินเสียงคุณลุงเจ้าของร้าน บอกกล่าวลูกจ้างว่า “ไม่ใส่ผัก ไม่ใส่ผัก”

ในขณะที่ทั้งคุณลุงผู้รับออเดอร์และลูกจ้างที่เผลอหยิบผักชีหย่อนลงในชามข้าวต้ม กำลังคิดตัดสินใจแก้ไขปัญหาอยู่นั้น ฉันที่ยืนปลงกับสถานการณ์เบื้องหน้า จึงออกปากด้วยคำพูดไทยสไตล์ไปว่า “ไม่เป็นไรค่ะ”

แม้จะมีสีหน้าไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่นัก แต่คุณลุงเจ้าของร้านก็ยื่นชามข้าวต้มผักชีลอยตุ๊บป่อง กลับมาวางตรงหน้าฉัน พร้อมกันนั้น ฉันก็ได้ยินคุณน้องลูกจ้าง เอ่ยปากขอโทษในความผิดพลาด ทำให้ฉันส่งยิ้มไปให้เธอ ประมาณว่าอย่าได้กังวลไป มันไม่ใช่เรื่องใหญ่

จริงสินะ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย แต่ในความ ‘ไม่เป็นไร’ น่ะ มันมีอารมณ์ไม่ได้ดังใจแฝงอยู่ ส่วนจะมากหรือน้อยนั้น ขึ้นอยู่กับสถานการณ์

อันว่าความไม่ได้ดังใจนี้ เชื่อว่าหลายคนก็คงเคยพบเจอมาบ้าง

มีตั้งแต่เรื่องเล็กน้อยอย่างผักชี (ที่ไม่ต้องการ) โรยหน้าอยู่บนข้าวต้ม

ผมที่จัดแต่งทรงยาก เวลามัดให้เข้ารูป เพียงไม่นาน ปอยผมบางส่วนก็หลุดร่วงลงมา (และเชื่อเถอะว่า ไอ้เจ้าปอยผมที่ร่วงลงมาเคลียแก้มนั้น มันไม่ได้ดูคิขุโนเนะเหมือนกับเวลาเห็นภาพสาวน้อยนางแบบตามหน้านิตยสารหรอกนะ) พอจะปล่อยผม กะให้ดูเซอร์ๆ ผลที่ได้ กลับกลายเป็นกระเซอะกระเซิงซะงั้น

เมื่อไม่กี่วันมานี้ ฉันแวะเข้าร้านหนังสือ เดินดูจนทั่วร้านแล้ว ได้ถูกใจแค่หนึ่งเล่ม พอถือหนังสือมาจ่ายเงิน น้องพนักงานแจ้งว่า ช่วงนี้ถ้าซื้อหนังสือ 3 เล่ม จะได้ลด 15% (จากปกติที่ลดเพียงแค่ 5-10%)

ฟังดูเป็นข้อเสนอที่น่าสนใจใช่มะ แต่...ทำไมต้องมาในเวลาที่ไม่เป็นใจด้วยฟระ เลือกแล้วเลือกอีก เฟ้นแล้วเฟ้นเล่า ก็ยังไม่เจอเล่มอื่นที่พอจะเข้าตา สุดท้ายก็ต้องจำใจ กัดฟันเมินส่วนลดจากทางร้านไปด้วยอาการเสียดาย

หรือจะเป็นคราวที่ขึ้นรถเมล์กลับบ้าน ทั้งที่ได้ขึ้นเป็นคนแรกๆ แต่ดันเลือกนั่งฝั่งที่แสงแดดสาดมาจังๆ พอคิดอยากเปลี่ยนที่นั่ง คนอื่นก็จับจองจนเต็มแล้ว เมื่อทำอะไรไม่ได้ ก็รับไปเลยค่ะ วิตามินดี ดำ

ล่าสุด ไปนั่งกินข้าวที่ร้านอาหารใกล้บ้าน หมายใจว่าจะกินเมนูขึ้นชื่อของทางร้านให้อิ่มหนำสำราญพุงไปเลย แล้วเป็นไง วันนั้นรสชาติอาหารกลับไม่ค่อยอร่อยเหมือนกับทุกครั้งที่เคยไปกิน

ว่ากันตามจริง อาหารในวันนั้นน่ะ มันก็ไม่เชิงว่าไม่อร่อยหรอก เพียงแต่มันเป็นความอร่อยที่ไม่ได้ดังใจไง เลยพาให้ความรู้สึกดรอปลงทุกสิ่งอย่าง

อืม...เขียนไปเขียนมา รู้สึกว่าความไม่ได้ดังใจของฉัน จะวนเวียนอยู่แต่กับเรื่องปากท้องเนอะ

เริ่มด้วยอาหาร จบด้วยอาหาร

Bon Appétit! มื้อต่อไป หวังเป็นอย่างยิ่งว่ามันจะ ‘ได้ดังใจ’

Source

ภาพประกอบ: Photo by pintando la luz (@pintando_la_luz) from Unsplash