รางวัลแด่คนช่างฝัน

หากใครเกิดยุคเดียวกันกับฉัน คุณน่าจะพอจดจำโฆษณาชิ้นหนึ่งในสมัยนู้นได้ ใบ้ให้หน่อยนึงว่า พีท ทองเจือ คือ หนึ่งในพรีเซนเตอร์จากโฆษณานั้น

เริ่มจะนึกออกกันหรือยัง

อ่ะ ด้วยความใจดี บอกเพิ่มอีกนิด เพลงที่ใช้ประกอบโฆษณาที่กำลังพูดถึงน่ะ ได้แก่ รางวัลแด่คนช่างฝัน เพลงอมตะจากฝีมือการประพันธ์ของ จรัล มโนเพ็ชร ราชาโฟล์คซองคำเมือง ผู้เป็นต้นฉบับบทเพลงนี้

พีท ทองเจือ / รางวัลแด่คนช่างฝัน เพียงแค่ 2 คีย์เวิร์ดสำคัญ เชื่อว่าตอนนี้ หลายคนคงกำลังคิดย้อนกลับไปถึงเรื่องราวในโฆษณาดังกล่าวกันอยู่สินะ

โอ...ภาพความหลังครั้งเก่า สมัยยังเยาว์ หวนคืนกลับมาอีกครา

สำหรับใครที่เกิดไม่ทัน เฉลยเลยละกัน โฆษณาชิ้นนั้น คือ โฆษณาน้ำอัดลม เป๊ปซี่ ไงล่ะ

“มีดวงตะวันส่องเป็นแสงสีทอง”

เพียงแค่ประโยคขึ้นต้น ฉันก็นึกถึงภาพรถทัวร์และนักศึกษาปี 1 ที่ต่างทยอยลงจากรถ พากันหอบสัมภาระของตนเอง เพื่อเข้าสู่ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย ก้าวไปเป็นเฟรชชี่ ใสกิ๊ง

ทันทีที่เห็น พีท ทองเจือ ก้าวเท้าลงจากรถทัวร์ ใจฉันก็เต้นตึกตัก

โอ๊ย...ทำไมถึงได้ทั้งสูง หล่อ และเท่อะไรอย่างนั้นนะ

“อย่ากลับคืนคำเมื่อเธอย้ำสัญญา

อย่าเปลี่ยนวาจาเมื่อเวลาแปรเปลี่ยนไป

ให้เธอหมายมั่นคง แล้วอย่าหลงไปเชื่อใคร

เดินทางไป อย่าหวั่นไหวใครขวางกั้น”

ยิ่งเมื่อได้ยินเนื้อร้องท่อนถัดมา จากน้ำเสียงอันหนักแน่นและเข้มแข็งของ พี่ตุ๊ก บราสเซอรี่ ที่เป็นคนขับร้องเพลงในเวอร์ชันโฆษณาด้วยแล้ว โห...มันยิ่งดีต่อใจขึ้นไปอีกหลายเท่า

จากที่ได้เห็นพระเอกโฆษณาสุดหล่ออย่าง พีท ทองเจือ ไปแล้ว ในส่วนของนางเอก คุณเหมียว จุฬาลักษณ์ สยามวาลา เธอก็เป็นคนที่สวยและเท่ สรุปว่าพรีเซนเตอร์ชาย-หญิง ดูดีทั้งคู่

ความยาวของโฆษณา ก็เป็นที่จดจำได้เป็นอย่างดีเช่นเดียวกัน เพราะปาเข้าไปตั้ง 3 นาทีแหนะ ถือว่ายาวมากเลยนะสำหรับโฆษณาสมัยนู้น กำไรคนดู เพราะได้ทั้งดูโฆษณาและฟังบทเพลงตั้งแต่ต้นจนจบ

เรื่องราวในโฆษณา พาผู้ชมไปสัมผัสบรรยากาศชีวิตนักศึกษา ไล่มาตั้งแต่การต่อแถวเพื่อลงทะเบียนเรียน โอ...เห็นฉากนี้แล้ว ทำให้ฉันนึกถึงตัวเองตอนเป็นนักศึกษาขึ้นมาทันที ต้องตื่นแต่ไก่โห่ เพื่อมากดโทรศัพท์ลงทะเบียน เป็นประสบการณ์ที่ทั้งทรมานและลุ้นในเวลาเดียวกัน

“บนทางเดินที่มีขวากหนาม

ถ้าเธอคร้ามถอยไปฉันคงเก้อ”

นี่แหละหนา ชีวิตต้องสู้ เพื่อให้ได้มาซึ่งที่นั่งใน section ที่ต้องการลงเรียน

“ฉันยังพร้อมช่วยเธอเสมอ

เพียงตัวเธอ ไม่หนีไปเสียก่อน”

ในบางครั้ง เฝ้ากดโทรศัพท์แทบตาย แต่ฉันก็ยังลงทะเบียนไม่ได้ซะที ด้วยความกลัวว่าที่นั่งในคลาสที่ตัวเองต้องการ จะเต็มไปซะก่อน เลยต้องไหว้วานเพื่อน ให้ช่วยโทรไปลงทะเบียนแทนให้

ที่น่าขำก็คือ เพื่อนมันโทรกริ๊งเดียว ติดเลย กดนู่นนี่นั่นแค่ไม่กี่นาที ลงทะเบียนเรียนให้ฉันเรียบร้อยจ้า

เออหนอ เพลงนี้มันก็เข้ากับชีวิตนักศึกษาของฉัน ณ ตอนนั้นซะจริงเชียว

นอกเรื่องอีกแล้ว กลับมาสู่เรื่องราวในโฆษณากันต่อ จากการเรียนในห้องเรียน ไปสู่กิจกรรมการออกค่าย ไปพัฒนาชุมชน ช่วยเหลือชาวบ้านในชนบท

ได้เห็นภาพของเหล่านักศึกษาช่วยกันคนละไม้คนละมือ สร้างอาคารเรียนให้กับเด็กๆ ในถิ่นห่างไกล พอตกค่ำ บรรดาคนเฒ่าคนแก่ ต่างมาผูกข้อมือ ให้ศีลให้พร อืม...แทบจะอยากพุ่งตัวไปหยิบเป้ ยัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋า มุ่งหน้าสู่ต่างจังหวัดกันเลยทีเดียว (ใจเย็น ป้อแป้อย่างแกน่ะ อย่าไปเป็นภาระให้ชาวบ้านเขาเลย)

เมื่อภาพตัดมาอีกครั้ง เด็กปีหนึ่งในวันวาน ก็ใกล้จบการศึกษาในมหาวิทยาลัยเต็มทีแล้ว

“จะปลอบดวงใจให้เธอหายร้าวราน

จะเป็นสะพานให้เธอเดินไปแน่นอน

จะเป็นสายน้ำเย็น ดับกระหายยามโหยอ่อน

คอยอวยพรให้เธอสมดังหวังได้...นิรันดร์”

ในที่สุด พระเอก นางเอก และเพื่อนร่วมรุ่น ต่างจบการศึกษา ได้สวมชุดครุยอันสง่างามด้วยความภาคภูมิใจ

ภาพยนตร์โฆษณาของเป๊ปซี่ตัวนี้ ทำออกมาได้น่าประทับใจมาก มีความโดดเด่นทั้งในด้านของพรีเซนเตอร์ เรื่องราวที่น่าติดตาม เพลงประกอบอันเป็นอมตะ บวกกับเสียงเซอร์ๆ แสนจะโดนใจของพี่ตุ๊ก บราสเซอรี่

เป็นหนึ่งในโฆษณาที่ดีที่สุด สวยงาม และตรึงใจที่สุดในความทรงจำของฉัน

ภาพของเหล่าบัณฑิต สวมชุดครุย มีพื้นหลังเป็นแสงอาทิตย์ส่องสว่าง สัญลักษณ์แห่งความหวังและอนาคตอันสดใส จะยังคงอยู่ในใจของฉันไปอีกแสนนาน

“มีดวงตะวันส่องเป็นแสงสีทอง

กระจ่างครรลองให้ใฝ่ปองและสร้างสรรค์

เมื่อดอกไม้แย้มบาน ให้คนหาญสู้ไม่หวั่น

คือรางวัลแด่ความฝันอันยิ่งใหญ่...ให้เธอ”

ฉันขอชื่นชมและยกย่อง จรัล มโนเพ็ชร ศิลปินผู้ยิ่งใหญ่ เจ้าของบทเพลงในตำนาน ผู้นำพาความหวัง ความฝัน และกำลังใจมาสู่ผู้ฟังทุกเพศ ทุกวัย

Keep dreaming. Keep fighting.

สู้ต่อไป อย่าหยุดฝัน

Source

ภาพประกอบ: Photo by Min An from Pexels