จากการเคลียร์ของในตู้เย็นเมื่อวาน ทำให้ฉันค้นพบผลิตภัณฑ์ส่งตรงจากประเทศเกาหลีสองอย่างด้วยกัน
อย่างแรก คือ โสม พืชมหัศจรรย์แห่งดินแดนกิมจิ
ไม่มีใครในบ้านจำได้ว่าโสมกระปุกดังกล่าว ได้มาแต่หนไหน พูดง่ายๆ ว่า มันถูกเก็บรักษาไว้อย่างดี ภายในซอกหลืบของตู้เย็น จนทุกคนต่างพากันลืม
ตามมติของบ้าน สรุปได้ว่า เราก็จะยังคงเก็บมันไว้แบบนั้นนั่นแหละ ด้วยข้อสันนิษฐานที่ว่า โสมไม่น่าจะมีวันหมดอายุ (ล่ะมั้ง) เก็บๆ มันต่อไป ยิ่งเก่ายิ่งดี อารมณ์ประมาณบ่มไวน์งี้
ยินดีด้วยกับโสม ท่านได้ไปต่อ ซารางเฮโย
สาหร่ายปรุงรส เป็นของดีแดนกิมจิในลำดับต่อมาที่ถูกค้นพบ
เช่นเดียวกันกับโสม ไม่มีใครจำได้ว่า สาหร่ายห่อนี้ มาได้อย่างไร ใครเป็นคนให้มา ที่ตลกไปกว่านั้น ฉันกลับคิดไปด้วยซ้ำว่า นั่นคือซองผ้าเย็น หาใช่สาหร่ายปรุงรส
เมื่อพยายามกวาดสายตาหาวันหมดอายุ ในที่สุด ฉันก็ได้เห็นว่ามีการระบุวันที่เอาไว้ตรงหน้าซองสาหร่ายแต่ละซอง เฮ้อ! โล่งใจไปที
แต่เดี๋ยวก่อน...นั่นมันวันหมดอายุ หรือวันที่ผลิตกันแน่ฟระ
เล่นมาแต่วันที่แบบโดดเดี่ยวเดียวดาย ไม่มีบริบทอื่นใดทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็น Best Before / Mfg. Date / Exp. Date
ไม่มีอะไรทั้งนั้น ปล่อยให้ผู้บริโภคคาดเดาเอาเอง ซารางเฮโยจังเลย
วันที่บนซองสาหร่าย บอกเอาไว้ว่า 2019/06/?? ซึ่งอันที่จริงแล้ว มันมีวันที่แหละ แต่ฉันไม่ได้เพ่งความสนใจเท่าไหร่นัก แค่เห็นปีกับเดือน จากนั้นก็มานั่งคิดสะระตะ
ถ้านั่นคือวันหมดอายุ อืม...มันก็เกือบจะครึ่งปี
พอคิดว่าจะโยนทิ้งถังขยะ โธ่! เสียดายของ ยังไม่ได้กินเลยสักซองเดียว
เอาน่า สาหร่ายข้างในน่าจะยังพอกินได้อยู่แหละ ตกลงปลงใจ พยักหน้าหงึกหงัก เห็นชอบในการกิน จากนั้นฉันก็จัดการฉีกซอง จกสาหร่ายด้วยความรวดเร็วไปทั้งสิ้นแปดซอง (อย่าตกใจไป มันเป็นเพียงสาหร่ายซองเล็กๆ ขนาดน่ารัก น่าเอ็นดูเท่านั้น)
กินเข้าไปเรียบร้อยแล้ว เวลาต่อจากนี้ ก็ให้สาหร่ายทำนายกัน
วันที่ผลิต หรือ วันหมดอายุ
พรุ่งนี้ก็คงได้รู้ อิอิ
Source
Comments
Post a Comment