ปริศนา ณ วันจันทร์

เช้าวันจันทร์ เปิดสัปดาห์ใหม่พร้อมปริศนาให้ต้องขบคิด

ปริศนาที่ว่า มาในรูปของขนแมวสีดำกระจุกหนึ่งตรงพื้นระเบียงหน้าบ้าน รอยเท้าแมวเป็นหย่อมๆ พร้อมเศษดิน เศษหญ้ากระจุยกระจาย

โอ้แม่เจ้า! ร่องรอยที่ดูชุลมุนนี้ ทำให้อาการสะลึมสะลือในเช้าวันจันทร์ของฉัน หายเป็นปลิดทิ้ง (เอิ่ม...ว่าแต่แกไม่ได้สะลึมสะลือทุกวันอยู่แล้วหรอกหรือ)

หลังจากนั้น ฉันก็หันมาสวมบทโคนัน ตามสืบหาความจริง

อะแฮ่ม! ขอพูดประโยคเปิดเท่ๆ กับเค้าซะหน่อยเหอะ

“ถึงตัวจะไม่ได้หดเล็กลง และสมองยังคงเดิม เป็นคนเพ้อเจ้อไปวันๆ ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น”

เดี๋ยว! ประโยคเมื่อกี้ มันใช่เรอะ

อีกอย่าง ความจริงน่ะ มันไม่อยู่ให้สืบแล้ว สลายโต๋ แยกวงกันไปหมด ฉันจึงได้แต่คาดเดาเอาเองว่าแมวๆ แถวบ้าน น่าจะพากันมาเปิดศึกสังเวียนก่อนหน้านี้ และทิ้งร่องรอยการต่อสู้เอาไว้ให้ดูต่างหน้า

ที่ยังคงอยู่ มีเพียงความเป็นจริงที่ฉันต้องเดินไปเอาไม้ถูพื้น เพื่อมาขจัดความสกปรก เลอะเทอะ วุ่นวายที่เจ้าเหมียวและพวกได้กระทำไว้

เป็นการถูพื้นระเบียง ต้อนรับสัปดาห์ใหม่ด้วยอินเนอร์กระฟัดกระเฟียด

กรอด กรอด หนอยแน่...ฝากไว้ก่อนเหอะ

อย่าให้เจอตัวนะเจ้าเหมียว ฮึ่มๆ

Source

ภาพประกอบ: Photo by Amir Ghoorchiani from Pexels