เดียวดาย

เคยฟังเพลงเศร้าแล้วยิ้มได้กันบ้างไหม

นั่งพิมพ์ประโยคด้านบนจบ ฉันก็ (แอบ) รู้สึกย้อนแย้งในตัวเองเล็กน้อย มันจะมีด้วยเรอะ เพลงเศร้าที่ทำให้ยิ้มได้น่ะ

ถามเอง ตอบเอง มีสิ! (เพราะไม่มีคนตอบไง)

แหม...ก็ถ้าไม่มี ฉันจะมัวมานั่งเขียนบรรยาย พร่ำเพ้ออยู่ทำไมเล่า

เดียวดาย ต้นฉบับจาก วิยะดา โกมารกุล ณ นคร เป็นเพลงฟังสบายด้วยสไตล์ bossa nova

เมื่อถูกนำมาเรียบเรียงดนตรีและร้องใหม่โดย มาช่า วัฒนพานิช ในอัลบั้ม Re-Entry ถือเป็นอีกหนึ่งเวอร์ชันฟังสบาย เช่นเดียวกันกับต้นฉบับ หากแต่เพิ่มเติมด้วยความร็อกนิดๆ สดใสหน่อยๆ ซึ่งก็เข้ากันดีกับบุคลิกของมาช่า

“ทำไมมองฟ้าไม่เจอดาว เวลาที่เขาไม่อยู่เคียง

ทำไมบนฟ้าจึงมีแค่เพียง...แต่เมฆดำ”

เนื้อหาของเพลง ดูเหงาและเศร้า แต่ฟังแล้วกลับไม่เศร้า

“ทำไมใจเขาจึงเปลี่ยนไป ทำไมใจฉันจึงจดจำ

ทำไมใจฉันจึงมีแต่ความรักนั้น...อยู่ในหัวใจ”

อืม...มันคงเป็นเพราะท่วงทำนองเพลงที่ชักพาผู้ฟังให้เกิดความเพลิดเพลิน ประกอบกับน้ำเสียงหวานใสของคุณมาช่าคนสวย ฟังแล้วเลยอารมณ์ดี เคลิ้มไปอย่างง่ายดาย

ความเดียวดายที่มีความสุข มันเป็นแบบนี้นี่เอง

Source

ภาพประกอบ: Photo by Ithalu Dominguez from Pexels