My Sacrifice

พูดถึง The Persistence of Memory ภาพวาดแปลกตากันไปแล้ว ทำให้ฉันนึกถึงบทเพลงหนึ่งที่ค่อนข้างจะมีความ surreal อยู่เช่นกัน

สำหรับตัวเพลงน่ะ ไม่ได้ surreal หรอก ออกจะร็อกด้วยซ้ำไป อ่านมาถึงตรงนี้ สงสัยกันบ้างแล้วล่ะสิว่ามันคือเพลงอะไร

ไม่อยากเล่นตัวให้เป็นที่น่าหมั่นไส้ (ความจริงคือไม่มีใครเล่นกับแกต่างหากเล่า) จะบอกเลยละกัน เพลงนั้นก็คือ My Sacrifice จาก Creed

เอ่อ...ขอนอกเรื่องแป๊บ เหมือนฉันจะคุ้นๆ นะว่า My Sacrifice เป็นหนึ่งในบทเพลงที่ปรากฏอยู่ในนิยายเรื่อง รักผลาญใจ ที่แต่งโดยคุณ อินธน์ ด้วยล่ะ

โอ๊ย! พูดแล้วก็คิดถึง คุณเสือ ธรรศ กับ หนูมัสลิน ทันทีเลย เดี๋ยวคงต้องกลับไปอ่านซ้ำอีกรอบ สองรอบ (หรืออาจจะสามรอบ) เอิ่ม...ว่าแต่เก็บหนังสือไว้ตู้ไหนหว่า (นี่แหละปัญหาที่ทำให้ต้องคิดหนัก)

ลืมนิยายไปก่อน กลับมาพูดถึงเพลงได้แล้ว

ไอ้ความแปลกประหลาด surreal อะไรที่ฉันบอกไว้ข้างต้นน่ะ เอาเป็นว่าใครที่ได้ดู MV เพลงนี้ ก็จะเข้าใจได้เองว่ามันแปลกอย่างไร

ทั้งน้ำท่วมเมือง บุรุษไปรษณีย์ส่งจดหมายท่ามกลางสายน้ำ มนุษย์ตัวเขียวกำลังตีกรรเชียง (โดยไม่ใช้มือ) เสือนั่งอยู่บนกระโปรงรถ เช่นเดียวกันกับเหล่าเด็กๆ ที่อาศัยกระโปรงรถ เป็นที่ฝึกซ้อมเบสบอล แล้วยังมีคนจับปลาด้วย

เป็นความประหลาดในความประหลาดดีแท้

แถมความสับสนนิดหน่อยจากเรื่องราวในช่วงท้ายเพลงเข้าไปอีก แบบดูตั้งแต่ต้นจนจบเพลงแล้ว ฉันก็ยังงงๆ อยู่ ตกลงแล้วเรื่องราวมันเป็นไงนะ

เรื่องใน MV ว่าชวนงง แต่ตัวเพลงน่ะ ถูกใจมากมาย มีเสียงกีตาร์ที่หนักหน่วง เข้มแข็ง บวกกับเสียงแน่นๆ ของ Scott Stapp นักร้องนำด้วยแล้ว โดนใจขาร็อกอย่างแรง

“When you are with me, I’m free

I’m careless, I believe”

ได้ร้องท่อนนี้ มีความสุขมาก (ยิ่งถ้าร้องไปด้วย กางมือออกกว้างๆ ด้วย จะยิ่งอิน)

โวะ ยิ่งเขียน ยิ่งอยากกลับไปอ่าน รักผลาญใจ อีกรอบจริงๆ

แต่...ก่อนจะได้กลับไปอ่าน คงต้องมานั่งนึกให้ออกก่อนล่ะนะว่าเอาหนังสือเล่มนี้ ไปเก็บไว้ตู้ไหนกันแน่

ไม่แคล้วคงได้เปิดหาไปซะทุกตู้ (ตามเคย)

Source

ภาพประกอบ: Photo by Andreea Andrei from Pexels