ไม่มีอะไรจะสุขสันต์ไปกว่าการได้พักผ่อนหย่อนใจในวันหยุดสุดสัปดาห์ ตื่นสายกว่าปกติ ออกไปกินข้าวกับครอบครัว กลับมาพักสายตายามบ่าย ถือเป็นวิถีชีวิตสโลว์ไลฟ์ในแบบฉัน
จะว่าไป โหมด slow life เช่นนี้ ดูจะไม่เหมาะกับฉันสักเท่าไหร่ เพราะยังมีภารกิจอีกมากมายที่จำเป็นต้องสะสางให้เสร็จสิ้น
ยกตัวอย่างเช่น
การเก็บหนังสือกองใหม่ที่ทยอยซื้อเข้ากรุสมบัติส่วนตัว อ้อ! ลืมบอกไปว่า งานมหกรรมหนังสือระดับชาติ ครั้งที่ 24 ที่กำลังจัดในช่วงนี้น่ะ ฉันไม่ได้ไปหรอกนะ พอย้ายไปจัดที่อิมแพ็ค มันมึนตึ้บจนไม่รู้จะหาทางไป-กลับยังไง สรุปว่าตัดใจ ไม่ไปมันซะเลย กว่าฉันจะได้ไปงานหนังสืออีกครั้ง คงต้องรออีกสามปีข้างหน้านู่น จนกว่าศูนย์การประชุมแห่งชาติสิริกิติ์จะปรับปรุงเสร็จ
สำหรับงานหนังสือในครั้งนี้ ฉันจึงต้องตระเวนซื้อหนังสือเล่มที่อยากได้จากช่องทางออนไลน์ โอย..อย่าให้สาธยาย เอาเป็นว่า รายชื่อหนังสือยาวเป็นหางว่าว เยอะแยะ มากมาย อยากได้ไปหมด
เก็บหนังสือก็ต้องทำ อ่านหนังสือก็ต้องอ่าน เนื่องจากนับวันกองดองยิ่งเพิ่มปริมาณมากขึ้น ผุดไวราวดอกเห็ดเชียว แถมเหล่าหนังสือจากงานหนังสือครั้งก่อนหน้า ก็ยังอยู่ในไหใบเดิม เข้าสู่เฟสดองในดองไปแล้วจ้า ดองแล้วดองเล่า เห็นมั้ยล่ะ ขนาดกองหนังสือ ยังมีความ inception
เออ ใช่! ก่อนจะจัดเก็บหนังสือเข้าตู้ ต้องห่อปกให้เรียบร้อยด้วยสินะ ฮือ...แค่คิดก็เมื่อยมือแล้ว ณ จุดนี้ ได้แต่คร่ำครวญโหยหวนอยู่ในใจ
ไหนจะต้องมาจัดกลุ่มหนังสือตามชื่อผู้แต่ง เพื่อความสะดวกในการหยิบมาอ่านคราวต่อไป ขอกรีดร้องโหยหวนอีกสักครั้ง เหอะๆ กองดองที่มีอยู่ตอนนี้น่ะ มันไม่ใช่แค่สิบยี่สิบเล่มนะเฟร้ย
นี่แค่ภารกิจจัดการเหล่าหนังสืออย่างเดียวนะ แค่มโนก็หมดแรง
ก่อนที่จะเริ่มต้นงานหินอย่างเป็นเรื่องเป็นราวในอีกไม่นานนี้ (มันหนักจริงๆ นะ หนังสือตั้งกี่เล่มกันล่ะ) ฉันขอทำตัว slow life แบบหลีกหนีความจริงต่ออีกสักหน่อยเถอะ
Source
Comments
Post a Comment