๑๓ ตุลาคม วันที่คนไทยไม่ลืม ได้เวียนมาบรรจบครบอีกหนึ่งปี
เช้านี้ ฉันได้ยินคุณน้าเบอร์หนึ่งพูดว่า “วันนี้ ให้ร่วมใจกันใส่เสื้อสีเหลืองนะ”
แวบแรกที่ได้ยิน ฉันได้แต่ครุ่นคิดภายในใจ คนเราจะรักใคร ความรู้สึกนั้น ต้องเกิดขึ้นจากภายใน หาใช่สีเสื้อ
แน่ล่ะ ก็ได้เพียงแค่คิด ขืนพูดออกมา ไม่แคล้วต้องโดนคุณน้าสะบัดค้อนใส่จนตาคว่ำ
หากใครมาเปิดตู้เสื้อผ้าของฉัน คงพอเดาได้แหละว่า สีเหลือง ไม่น่าจะใช่สีที่ฉันชอบ เนื่องจากปริมาณเสื้อผ้าสีเหลืองภายในตู้ หาได้ยากยิ่งนัก
อย่างไรก็ตาม น้อยนิด ใช่ว่าจะไม่มี
ในจำนวนเสื้อสีเหลืองอันน้อยนิดที่มีอยู่ ทุกตัวล้วนมีที่มาจาก...ความรัก
ความรัก เคารพ เทิดทูนต่อบุคคลสำคัญ ผู้เป็นดั่งศูนย์รวมจิตใจของเราชาวไทย
เป็นความรักที่บ่มเพาะมาช้านาน ตั้งแต่เด็ก จวบจนกระทั่งเติบโตเป็นผู้ใหญ่ รักนี้ยังคงประทับ ตราตรึงอยู่ในใจ
จริงอยู่ การแสดงความรักของแต่ละคน ย่อมแตกต่างกัน ไม่จำเป็นต้องดูแค่เพียงสีเสื้อ จะเหลือง ขาว ชมพู ฟ้า เขียว หรือสีใดๆ หากเรารัก นั่นก็คือรัก
รักในแบบของฉัน คงเป็นการแสดงออกผ่านการเขียน บรรยายความรู้สึกนึกคิดของตัวเองออกมาเป็นตัวอักษร เป็นข้อความในแบบที่เป็นอยู่
อาจดูเป็นความรักแนวนามธรรม จับต้องได้ยากอยู่สักหน่อย
วันนี้ ในฐานะประชาชนชาวไทยคนหนึ่ง คนธรรมดาที่อาศัยอยู่ในผืนแผ่นดินนี้มาตั้งแต่เกิดจนโต ฉันขอแสดงความรักที่เป็นรูปธรรม จับต้องได้
รัก...ไม่ต่างจากชาวไทยอีกหลายสิบล้านคน
รัก...ความรู้สึกที่อยู่ในเลือดเนื้อ ความคิด จิตใจ
รักที่ทำให้ฉันต้องขวนขวาย หยิบเสื้อสีเหลืองที่มีอยู่น้อยนิดในตู้เสื้อผ้าออกมาใส่ เหมือนกับสมาชิกทุกคนในบ้านที่พร้อมใจกันใส่เสื้อเหลืองในวันนี้
รักและน้อมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณอันหาที่สุดมิได้
รัก...ในหลวง รัชกาลที่ ๙
ธ สถิตในดวงใจไทยนิรันดร์
๑๓ ตุลาคม ๒๕๖๒
Source
Comments
Post a Comment