Humoresque Op. 101 No. 7

จากโพสต์หลายวันก่อนที่ได้พูดถึงภาพยนตร์เรื่อง The Joy Luck Club พอเล่าเอง เลยเกิดอาการคิดถึงเอง จนฉันต้องไปเปิดดูคลิปภาพยนตร์เรื่องดังกล่าวอีกครั้ง ทำให้ได้เห็นฉาก June วัยเด็กกับผมบ๊อบหน้าม้า มาในชุดสีชมพูหวานแหววฟูฟ่อง กำลังเล่นเปียโนท่ามกลางหมู่ผู้ชม

เมื่อได้เห็นเสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย ตลอดจนทรงผมบ๊อบของ June ในฉากนั้นแล้ว ราวกับได้เห็นตัวเองในวัยเด็กอย่างไรอย่างนั้น อืม...ไม่เข้าใจว่าเหตุใดเด็กผู้หญิงส่วนใหญ่ถึงชอบชุดชมพูฟูฟ่องกันนักนะ อารมณ์ประมาณใส่แล้วจะได้รู้สึกเหมือนเจ้าหญิงล่ะมั้ง

นอกจากจะได้ย้อนวัย กลับไปเห็นภาพตัวเองในอดีต ฉากดังกล่าวนั้น ยังทำให้ฉันได้หวนกลับมาฟังบทเพลงที่คิดถึงและหลงลืมไปนานอีกด้วย โดยบทเพลงที่ June ใช้ในการขึ้นแสดง มีชื่อว่า Humoresque No. 7 in G Flat Major ผลงานของ Antonín Dvořák นักประพันธ์เพลงชาว Czech

อย่างไรก็ตาม ฉากการแสดงเปียโนในภาพยนตร์ ผู้ชมจะได้ฟังบทเพลงนี้แค่ในช่วงเริ่มของเพลงเท่านั้นแหละ (เล่นยาวกว่านี้ ผู้กำกับอาจกลัวผู้ชมเบื่อล่ะมั้ง) ซึ่งในช่วงอินโทรน่ะ จะให้ฟีลสดใส มีชีวิตชีวาสุดแสน เที่ยวแดนเนรมิต (มันเกี่ยวกันมั้ยเล่า เออใช่ แดนเนรมิตก็ปิดไปแล้วนี่หว่า)

หากใครเคยได้ฟัง Humoresque No. 7 ฉบับเต็ม คงพอทราบว่า จากท่วงทำนองร่าเริง บทเพลงจะค่อยๆ นำพาเราเข้าสู่ความอ่อนหวาน จากนั้นจึงเปลี่ยนโหมดเป็นอารมณ์ในแบบดาร์กนิด เศร้าหน่อย เป็นการผสมผสานหลากหลายความรู้สึกเข้าไว้ด้วยกันในเพลงเดียว

ถือเป็นอีกหนึ่งบทเพลงอันไพเราะที่ฟังได้ไม่รู้เบื่อ พิมพ์ยังไม่ทันจบประโยค เสียงชั่วร้ายภายในใจก็ดังขึ้นว่า “ก็ใช่น่ะเซ่ เป็นคนฟังมันจะไปเบื่อง่ายๆ ได้ไงเล่า ลองเปลี่ยนบทบาทมาเป็นผู้บรรเลงเพลงบ้างมั้ยล่ะ”

เอิ่ม มันจะดีเหรอ ดูจะเป็นความคิดที่ไม่ค่อยเข้าท่าเท่าไหร่นะ ฉันว่าเผลอๆ ฝีมือการบรรเลงเพลง Humoresque ของฉันน่ะ คงจะออกมาเละเทะ ฟังดูไม่เป็นเพลง จนกระทั่งความเพลิดเพลินใจจากการฟัง แปรเปลี่ยนเป็นความ “Humorless” ก็เป็นได้

Source

ภาพประกอบ: Photo by XINYI SONG (@risse0812) from Unsplash