โดยทั่วไปแล้ว อาหารเช้าของฉัน ได้แก่ โยเกิร์ตรสน้ำผึ้ง กินมันเกือบทุกวันนั่นล่ะ เช้าไหนรู้สึกหิวมากหน่อยก็กินเข้าไปสองถ้วย แต่บางวัน หากอยู่ในโหมดขยันแต่เช้า ฉันก็จะหยิบขนมปังมาปิ้ง หรือไม่ก็ทอดไข่กิน (แน่นอนว่าโหมดขยันแบบนั้น ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยนักหรอก)
สำหรับการปิ้งขนมปัง เข้าใจว่าคนส่วนใหญ่คงเอาขนมปังเข้าเครื่องปิ้ง จากนั้นก็รอเวลาให้ขนมปังสุก แต่การปิ้งขนมปังเวอร์ชันคนขี้เกียจในแบบฉัน มักจะปิ้งกับกระทะไปเลย อยากให้ขนมปังสุกเร็วก็เร่งไฟให้แรงขึ้น
บางครั้งหย่อนขนมปังลงกระทะเรียบร้อย เผลอไปก็มี ประมาณว่าปิ้งเอง ลืมเอง หันไปดูอีกที อ้าว! เกรียมซะ (เกรียมหรือไหม้กันแน่ พูดมา) เมื่อพูดถึงระดับความเกรียม แต่ละคนก็ชอบไม่เหมือนกัน สำหรับฉัน แค่ขนมปังมีสีน้ำตาลเล็กน้อย ไม่ต้องเกรียมจนกรอบก็พอใจแระ ส่วนของคุณน้าทั้งสองคน จะชอบให้ขนมปังเกรียมในระดับสีน้ำตาลเข้มสวย
เช่นเดียวกันกับระดับความเกรียม วิถีการกินขนมปังปิ้งของแต่ละคนก็ต่างกัน ขนมปังของเหล่าคุณน้า เริ่มด้วยการปาดเนยลงไปเป็นอันดับแรก จากนั้นก็ทาแยมผลไม้ทับอีกชั้นหนึ่ง ส่วนขนมปังเวอร์ชันของฉัน แค่เนยสีเหลือง หอมกรุ่นอย่างเดียวก็อร่อยแล้ว
ขนมปังปิ้งทาเนย มักจะยั่วยวนให้น้ำลายสอมากกว่าขนมปังแบบไม่ปิ้ง ด้วยทั้งกลิ่นเกรียมของแผ่นขนมปังที่ผ่านความร้อน กลิ่นเนยหอมๆ ที่ละลายและซึมเข้าไปในเนื้อขนมปัง ช่างดูชุ่มฉ่ำน่ากิน อืม...พูดแล้วก็เอามือลูบท้องด้วยความหิว
แน่นอนว่าหากได้กินขนมปังปิ้ง มื้อนั้นจะไม่จบลงแค่ขนมปังเพียงแผ่นเดียว มันจะต้องมีแผ่นที่สองและสามตามมา ยิ่งถ้ากินกับ scrambled eggs ยิ่งอร่อยขึ้นไปอีก
ถือเป็นมื้อเช้าที่ดีและอิ่มนาน หนังท้องตึง หนังตาหย่อน พร้อมกลับขึ้นเตียงต่อ เอ๊ย! ผิดแระ พร้อมสำหรับการเริ่มต้นเช้าวันใหม่ด้วยพลังเต็มเปี่ยม
Source
Comments
Post a Comment