กุ้งอบวุ้นเส้น

โพสต์นี้ก็ยังคงอยู่กับเรื่องราวของอาหารการกิน ดึกขนาดนี้ ผู้อ่านน่าจะอิ่มหนำสำราญกับมื้อค่ำกันเรียบร้อยแล้วล่ะ ดังนั้น การพูดเรื่องของกินในเวลานี้ คงไม่ทารุณต่อกระเพาะอาหารของใครหรอก (หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น)

จากที่ได้เล่าเกี่ยวกับฝีมือการทำซุปเห็ดของตัวเองไปแล้ว ก่อนที่เรื่องราวต่อไปจะเริ่มขึ้น ขอให้คนอ่านลืมซุปเห็ดฝีมือไม่ผ่านเกณฑ์ของฉันไปซะ ลบมันออกไปจากหน่วยความจำได้เลย (อืม...คนเค้าก็คงไม่จำอะไรที่มันแย่ๆ อยู่แล้วป่ะแก)

นอกเหนือไปจากเมนูที่ทำและกินเป็นประจำอย่างเมนูไข่ทั้งหลายแล้ว ฉันก็เคยประสบความสำเร็จในการทำอาหารอยู่บ้างนะ (จริงหรา) โดยอาหารที่ทำเองและภูมิใจนำเสนอ ได้แก่ กุ้งอบวุ้นเส้น

หลายคนอาจจะเริ่มสงสัยขึ้นมาว่าเหตุใดมนุษย์สายขี้เกียจอย่างฉัน ถึงได้ลงมือเข้าครัวทำกับข้าวกินเอง จะบอกว่าทุกอย่างมันย่อมมีเหตุทั้งนั้นแหละ

เรื่องมันเริ่มต้นตอนช่วงที่ฉันใช้ชีวิตตัวคนเดียวอยู่ห่างไกลบ้านเกิดเมืองนอน เวลาหิวก็ต้องหากินเอง บางครั้งอาจต้องทานอะไรที่ไม่ถูกปากบ้าง ก็แหม...ที่นั่นไม่ใช่เมืองไทยที่สามารถเดินหาของกินได้อย่างสะดวกนี่นะ

วันดีคืนดี นึกอยากกินอาหารไทยขึ้นมา ใช่ว่าจะไปหากินได้ง่ายๆ จะไปนั่งกินที่ร้านอาหารไทย มันก็เสียดายตังค์ แต่จะประหยัดโดยการทำกินเอง ก็ไม่ค่อยจะแน่ใจในฝีมือของตัวเองเอาซะเลย

หลายครั้งที่ฉันต้องพยายามตัดใจ ไม่นึกถึงอาหารไทย บอกตัวเองให้ลืมภาพไก่ย่าง ข้าวเหนียว คอหมูย่าง ทอดมันปลากราย ผัดผักบุ้ง หอยลายผัดเต้าเจี้ยวฯลฯ โอม...จงลืม อย่าไปนึกถึงมัน

อยู่มาวันหนึ่ง รู้สึกอยากกินกุ้งอบวุ้นเส้นมาก ตอนแรกก็เป็นอย่างเดิมแหละ พยายามสะกดจิตตัวเองให้ลืมภาพกุ้งสีส้ม ภาพวุ้นเส้นกลิ่นหอมในหม้ออบไปซะ แต่พอนั่งพิจารณาถึงวัตถุดิบที่ใช้ในการปรุงอาหาร เอ...มันก็พอจะหาซื้อได้อยู่นะ เริ่มมีความหวังขึ้นมารำไร

เมื่อมีความหวัง จะปล่อยให้มันดับมอดไปต่อหน้าได้อย่างไร ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงขับรถไปหาซื้อวัตถุดิบเพื่อมาปรุงกุ้งอบวุ้นเส้น เดินเข้าซูเปอร์มาร์เก็ตจีน ได้เครื่องปรุงครบถ้วน ตรงดิ่งกลับบ้าน มุ่งหน้าเข้าครัวทันใด มั่นใจว่าแววตาของฉันในตอนนั้น คงมีประกายแห่งความหวังอยู่เต็มเปี่ยม พรึ่บ!   ไฟแห่งความหวังลุกเรืองรอง

แกะห่อวุ้นเส้น ใช้กรรไกรตัดวุ้นเส้นให้มีขนาดสั้นกำลังกิน แล้วเอาแช่น้ำ เพื่อให้เส้นนิ่ม หันไปปอกเปลือกขิงและจัดการหั่นขิงเป็นแผ่นบางๆ มันหมูหาไม่ได้ ไม่เป็นไร พลิกแพลงสูตรโดยใช้เบคอนแทนก็ได้ มันก็ให้น้ำมันเหมือนกันนั่นแหละ แถมยังหอมกว่าด้วย

ไม่ชอบขึ้นฉ่ายที่ใช้โรยหน้า ก็เปลี่ยนมาใส่ผักชีแทนซะ หั่นเตรียมเอาไว้ก่อนเลย กลับไปดูวุ้นเส้นที่แช่น้ำทิ้งไว้ก่อนหน้านี้ จับดูว่าเส้นเริ่มนิ่มแล้ว เอาขึ้นจากน้ำ ใส่วุ้นเส้นลงในชาม เทน้ำมันหอย ซีอิ๊วขาว พริกไทยดำ จากนั้นคลุกเคล้าเครื่องปรุงทั้งหลายให้เข้ากันกับวุ้นเส้น

ขั้นต่อไป ตั้งกระทะ หยิบเบคอนหนึ่งชิ้นใส่ลงก้นกระทะ เมื่อน้ำมันจากเบคอนเริ่มออกมา ใส่วุ้นเส้นที่คลุกเคล้าเครื่องปรุงเข้ากันดีแล้วลงไป ตามด้วยกุ้งแช่แข็ง (ขี้เกียจซื้อกุ้งสด เพราะเวลากินต้องแกะเปลือกอีก เอากุ้งแช่แข็งนี่แหละ ง่ายและสะดวกดี) หยิบขิงที่หั่นไว้มาโปะด้านบน

เสร็จสรรพทุกอย่าง ปิดฝาหม้อ รอเวลาให้อาหารสุก เมื่อวุ้นเส้นและกุ้งสุกได้ที่ ใส่ผักชีตบท้าย แค่นี้ก็เสร็จ จุดนั้นนึกอยากตะโกนให้สะใจไปเลยว่าได้กินกุ้งอบวุ้นเส้น ณ ต่างแดนแล้วว้อยตรู หุหุ

ตักอาหารใส่จาน แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตากิน กิน และกิน กินมันเข้าไป กินให้หายอยาก กินคนเดียวทั้งหม้อนั่นแหละ ไม่ต้องแบ่งใคร (งก) อืม...อร่อยจริงๆ วุ้นเส้นก็ไม่แข็งอย่างที่คิด รสชาติเค็มกำลังดี ไม่ต้องดมกลิ่นขึ้นฉ่าย ไม่ต้องเสียเวลานั่งแกะเปลือกกุ้ง

เผลอแป๊บเดียว อ้าว! หมดหม้อซะแระ แหะๆ ปากมันเชียวนะแก หนังท้องตึง หนังตาหย่อน แฮปปี้สุดขีด เพราะได้กินกุ้งอบวุ้นเส้นดังใจปรารถนา

สุขสันต์ หรรษา ลั้ลลา เข้านอนได้อย่างเป็นสุข

Source

ภาพประกอบ: Photo by Karly Gomez from Unsplash