ร่วมมือจับผิด

หนึ่งเกมยอดฮิตสมัยก่อนในหมู่เด็กวัยรุ่น คือ เกมจับผิด ยังจำกันได้ไหม ตู้เกมเครื่องใหญ่ที่คนเล่นต้องหยอดเหรียญ จากนั้นหน้าจอจะขึ้นภาพที่คล้ายกันสองภาพ ขนาบซ้ายขวา เพื่อให้ผู้เล่นหาจุดต่างให้เจอ

จุดแตกต่างในภาพ บางครั้งก็หาเจอง่าย แบบมองไปก็เจอทันที แต่บางคราว กวาดตามองหาเท่าไหร่ กลับหาไม่เจอ ไหนจะถูกบีบด้วยข้อจำกัดของเวลาที่ใกล้จะหมดลงทุกทีแล้ว ยังหาจุดต่างที่เหลือไม่เจอเลย ดีหน่อยที่มีตัวช่วยรูปแว่นขยาย คอยช่วยค้นหาจุดที่เรามองไม่เห็น แต่เจ้าแว่นขยายน่ะ ไปหวังพึ่งพามากก็ไม่ได้หรอกนะ เพราะอายุการใช้งานมีแค่ประมาณ 5 ครั้งเท่านั้นแหละ จบจากนี้ก็คงต้องโบกมือบ๊าย บายกันแล้ว

นั่นแหละชีวิต เมื่อปราศจากแว่นขยาย ก็ได้แต่เฝ้ามองหน้าจออย่างท้อแท้ รอเวลาหมดไป โดยที่ทำอะไรไม่ได้ (ก็มันหาไม่เจอแล้วนี่หว่า) นอกจากถูกกดดันเรื่องเวลาที่มีจำกัดแล้ว บางครั้งก็อาจจะรู้สึกกดดันยิ่งกว่ากับสายตาของผู้เดินผ่านไปมาแถวนั้นที่เข้ามาเป็นผู้ร่วมชม อารมณ์ประมาณ แกเล่นไปดิ ขอดูฝีมือหน่อย โอย...ทางฝั่งตรูที่เป็นคนเล่น เห็นแล้วยิ่งเครียด

เกมจับผิดจะมีความสนุกเพิ่มขึ้นเมื่อมีผู้เล่นหลายคน ประมาณว่าร่วมมือร่วมใจกันจับผิดไง มีหลายคน จำนวนตาที่เฝ้าจับผิดก็มากยิ่งขึ้น แย่งกันกดเป็นพัลวัน บางจังหวะเห็นจุดต่างบริเวณเดียวกัน จิ้มไปพร้อมกัน เครื่องรับไม่ทัน คิดว่ากดผิดจุดก็มี น่าเจ็บใจมาก

ทว่า การมีหลายตา หลายมือมาช่วยกันจับผิดภาพ บางครั้งก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จเสมอไปหรอกนะ จุดไหนที่ไม่เห็น มันก็อาจจะยังคงไม่เห็นอยู่วันยังค่ำ หรือบางทีจุดที่คิดว่าน่าจะต่าง กลับไม่ใช่ซะงั้น เมื่อนั้นก็ยืนเอ๋อๆ ฟังเสียงออด ออด! จากเครื่องที่ป่าวร้องเพื่อเป็นการประจานความผิดพลาดของตัวเองไปละกัน

ครั้งไหนที่หาจุดต่างได้ครบหมด เคลียร์ภาพนั้นได้สำเร็จ ทุกคนจะตื่นเต้น ดีใจกับความ “คุณได้ไปต่อค่ะ” และรอให้หน้าจอเครื่องขึ้นภาพต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ เรียกว่าตั้งใจกว่าเวลาเรียนเยอะ

ถึงตาไหนที่เฝ้ามองอย่างไรก็ไม่มีใครหาความต่างเจอซะที มันจะต้องมีสมาชิกคนใดคนหนึ่ง (หรือหลายคน) ในกลุ่ม ส่งเสียงเร่งเร้า กึ่งเตือน กึ่งกดดันให้นึกถึงเวลาที่กำลังร่อยหรอลงไปเรื่อยๆ อืม...เป็นอะไรที่เครียดกว่าเวลาสอบในห้องเรียนซะอีกนะ

ในที่สุด เมื่อเวลาแห่งการ Game Over มาถึง ก็ต้องก้มหน้ายอมรับความปราชัยแบบไม่ค่อยจะเต็มใจสักเท่าไหร่ เสียดายไงที่ไม่ได้ไปต่อ ผสมกับความรู้สึกที่ว่าอยากจะแก้มืออีกสักตาจัง แต่ก็นั่นล่ะ ต้องตัดใจ ค่อยๆ เดินออกห่างจากตู้เกม (เว้นแต่ว่าใครจะพอมีเหรียญมากดเล่นต่อ)

เมื่อเวลาผ่านไป ตู้เกมจับผิดภาพที่เคยฮอตฮิตก็ถูกลืมเลือนไปตามเวลา คนแห่ไปเห่อเกมใหม่ สิ่งใหม่ พอมาวันนี้ นึกถึงเกมนี้ขึ้นมา และอยากลองเล่นดูอีกครั้ง ฉันจึงพิมพ์ค้นหาในคอมฯ แล้วเป็นไง ติดหนึบ เล่นไปเรื่อยๆ แบบลืมเวลาเลย

แหม...จะอะไรซะอีกล่ะ คราวนี้น่ะได้เล่นแบบชุ่มปอด ไม่ต้องคอยเติมเหรียญอยู่เรื่อยๆ แล้วน่ะสิ Game Over เหรอ ไม่เป็นไร กดเล่นใหม่สิจ๊ะ

Source

ภาพประกอบ: Photo by Karen Maes (@karen1974) from Unsplash