ฉลองกลางสัปดาห์กันด้วยสายฝนเย็นฉ่ำที่ตกโปรยปรายลงมาเกือบทั้งวัน ถึงแม้ฝนจะตกอย่างต่อเนื่อง แต่เพราะตั้งใจเอาไว้แล้วว่า ยังไงวันนี้ก็ต้องออกไปข้างนอกให้ได้ ทำให้ฉันไม่หวั่น แม้วันฝนตก
ออกจากบ้านท่ามกลางเม็ดฝนบางเบาที่ตกใส่หน้าตาและเนื้อตัว ธุระแรกของวันอยู่ที่ธนาคาร ด้วยความที่ฝนตก พื้นถนนเลยเปียกแฉะอย่างถ้วนหน้า เมื่อเดินจนเกือบถึงทางขึ้นบันไดธนาคาร ก้มลงไปมองขาตัวเอง จึงเห็นว่าตอนนี้ขากลายเป็นลาย polka dot สีโคลนจากน้ำฝนที่สาดมาเรียบร้อยแล้ว (ขาเลอะเพราะวันนี้ใส่กางเกงขาสั้นออกจากบ้านไง)
เมื่อเห็นดังนั้น รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย พร้อมกับอาการทนไม่ได้ ต้องทำการรื้อคืนกระเป๋าเป้ หยิบกระดาษทิชชูออกมาเช็ดร่องรอยน้ำที่กระเซ็นมาโดนขาให้หมดไปโดยเร็ว
เสร็จธุระจากธนาคาร หลังจากนั้น ฉันจึงเดินข้ามสะพานลอย ไปรอรถเมล์ที่ป้าย จุดหมายปลายทางคือห้างสรรพสินค้า โดยเป้าหมายของการออกจากบ้านครั้งนี้ เพราะอยากไปเดินดูหนังสือออกใหม่ (แล้วที่เพิ่งซื้อมาเมื่อไม่นานมานี้ อ่านรึยังแก? จะเพิ่มกองดองอีกแล้วเรอะ)
ทีแรกก็ว่าจะแค่ไปโฉบดูเฉยๆ ล่ะนะ แต่อย่างว่านั่นแหละ เห็นหนังสือใหม่แสนจะล่อตาล่อใจ ก็มักจะอดใจไม่อยู่ ต้องเสียตังค์จนได้สินะ แต่อันที่จริง ฉันก็เกือบจะหักห้ามใจตัวเองไม่ให้ซื้อหนังสือใดๆ ได้แล้ว แต่มาติดตรงที่ว่า เมื่อเปิดอ่านหนังสือเล่มหนึ่งที่ชื่อเรื่องสะดุดตา สะดุดใจซะเหลือเกิน อ่านยังไม่ทันครบบทก็ตบะแตก ลงเอยด้วยการหยิบหนังสือเล่มนั้นไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์
จ่ายเงินแล้วแอบเคืองใจเล็กน้อย เพราะคุณน้องพนักงานคิดเงินผิด ที่จริงน่ะ ฉันควรจะได้ลดราคาจากปก 15% แต่คุณน้องกลับให้ส่วนลดเพียงแค่ 5% เท่านั้น รู้ตัวก็เมื่อสาย จ่ายเงินไปแล้ว โธ่! ลาก่อนส่วนลด 10% ที่หายไป
ได้หนังสือกลับมาหนึ่งเล่ม เป็นอันสุขใจ กลับบ้านอย่างสบายใจ ขณะกำลังรอขึ้นรถเมล์ที่กำลังจะเข้าเทียบป้าย มีคุณพี่ผู้หญิงคนหนึ่ง เดินเข้ามาสอบถามเส้นทางกับฉัน หลังจากให้คำตอบคุณพี่ ยังไม่ทันได้ก้าวขาขึ้นรถ คุณพี่ผู้หญิงอีกคนที่ยืนรอจะขึ้นรถอยู่ข้างๆ ก็ส่งเสียงทักท้วงขึ้นมาว่า ไอ้ที่ฉันเพิ่งบอกเส้นทางให้คุณพี่ผู้หญิงคนแรกไปน่ะ ผิดนะจ๊ะน้อง จากนั้นคุณพี่ท่านที่สองจึงได้แนะนำสายรถเมล์ที่ถูกต้องให้กับคุณพี่คนแรก
นับว่าคุณพี่คนแรกโชคดีจริงๆ ที่รอดจากการได้รับข้อมูลผิดจากฉัน ไม่งั้น แทนที่เธอจะถึงปลายทาง อาจต้องลงจากรถกลางคันก็เป็นได้ อืม...สงสัยจะเป็นเพราะอากาศมัวซัว อึมครึมตลอดเวลาในวันนี้แน่ๆ ถึงทำให้ฉันมึนเบลอและสับสนจนบอกทางคนอื่นแบบผิดๆ ถูกๆ
แหม แหม แหม อย่าไปโทษดินฟ้าอากาศเลย ที่จริงน่ะ ระบบความจำของแกน่าจะเกิด error ชั่วคราวซะมากกว่าล่ะมั้ง
Source
Comments
Post a Comment