ย้อนกลับไปเมื่อสมัยยังเป็นนักเรียนมัธยม หนึ่งในสถานที่ซึ่งฉันชอบมากที่สุดในโรงเรียน นั่นก็คือโรงอาหาร มันก็เป็นโรงอาหารธรรมดาๆ นั่นแหละ ไม่ได้มีอะไรพิเศษ แตกต่างไปจากโรงอาหารทั่วไป
ภาพโต๊ะ เก้าอี้เรียงแถวเป็นแนวยาวไปตลอดอาคาร มีพัดลมติดกระจายอยู่ตามจุดต่างๆ เพื่อคลายร้อน และที่ขาดไม่ได้คือ บรรดาร้านรวงที่ขายอาหารหลากหลายชนิด เรียงรายเป็นแถวยาวไปจนสุดทาง
ร้านโปรดของฉันมีชื่อว่า “ลำดวน” เป็นร้านขายข้าวแกง เมนูอร่อยของที่ร้าน มีอยู่หลายอย่างด้วยกัน ตั้งแต่อาหารจำพวกแกงกะทิ อย่างเช่น แกงหน่อไม้ แกงเขียวหวานไก่ พะแนงหมู มัสมั่นไก่ เป็นต้น ส่วนกับข้าวอย่างอื่นที่ถูกใจฉัน ได้แก่ ไข่เป็ดต้มแบบที่ไข่เป็นยางมะตูม พร้อมกับราดน้ำปลาพริก และหมูก้อนทอด
ตามธรรมดาของร้านอาหารในโรงเรียนที่มักจะขายอาหารให้แก่ครูและนักเรียนในราคาย่อมเยา โดยที่คุณภาพอาหารยังคงเต็มเปี่ยม เรียกว่าสั่งมากินจานเดียว เป็นอันอยู่ท้อง ไม่ต้องเพิ่มจานที่สองและสาม
ฉันชอบอาหารร้านลำดวนมาก นอกจากรสชาติอาหารอร่อย ถูกปาก ราคาจับต้องได้แล้ว ร้านนี้ยังทำอาหารไม่เผ็ดจนเกินไป แสนจะอ่อนโยนต่อลิ้นเด็กวัยมัธยมอย่างฉันดีจริงๆ
แกงหน่อไม้ของร้านนี้ ฉันยกให้เป็นอันดับหนึ่งในใจไปเลย หน่อไม้เนื้อนุ่ม ไม่แข็ง พร้อมกับน้ำแกงรสกลมกล่อม เอามาคลุกข้าว บางวันกินกับหมูก้อนทอด บางครั้งสั่งมากินกับไข่เป็ดต้ม โรยหน้าด้วยน้ำปลาพริกเล็กน้อย อูย...พูดแล้วน้ำลายสอ อยากกลับไปกินอาหารที่โรงเรียนอีกครั้งเลยทีเดียว
เวลาผ่านไป จากเด็กมัธยม กลายเป็นนักศึกษา จนเข้าสู่วัยทำงาน ไม่น่าเชื่อว่าจนบัดนี้ ฉันก็ยังไม่พบแกงหน่อไม้ของร้านไหน จะมาเทียบเคียงแกงหน่อไม้รสชาติอร่อยล้ำจากร้านลำดวนได้เลย ไปกินที่ไหน เหมือนกับว่ามันไม่กลมกล่อม ไม่ถูกปาก ถูกใจเท่ากับร้านเจ้าประจำสมัยมัธยม
นอกเหนือไปจากรสชาติที่อร่อยจนติดใจแล้ว แกงหน่อไม้จานนั้นยังผนึกความทรงจำในวัยเยาว์ของฉันเอาไว้ด้วย มันมีทั้งความดีใจที่ถึงเวลาพักเที่ยง การลุ้นว่าอาหารที่จะสั่งมาทานในวันนั้น ยังคงมีขายมาถึงฉัน ไม่หมดเกลี้ยงไปซะก่อน รวมไปถึงความสนุกสนานจากการพูดคุย หยอกล้อในหมู่เพื่อนฝูงระหว่างนั่งทานข้าวกลางวันด้วยกัน
นั่นอาจจะเป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้ฉันไม่เจอแกงหน่อไม้ที่ถูกใจก็เป็นได้ หลังจากเรียนจบ ก้าวพ้นชีวิตนักเรียนมัธยม ฉันแทบไม่ค่อยได้กลับไปเยี่ยมโรงเรียนเก่าเลย ทำให้ไม่แน่ใจว่าทุกวันนี้ ร้านอาหารเจ้าประจำของฉันยังเปิดให้บริการอยู่หรือไม่
อย่างไรก็ตาม ฉันขอขอบคุณร้านลำดวน รวมไปถึงร้านอื่นๆ ในโรงอาหารแห่งนั้นที่ผลิตอาหารกลางวันอร่อยๆ ให้เด็กนักเรียนได้อิ่มท้องกันมาหลายต่อหลายรุ่น อย่างที่เค้าว่ากันนั่นแหละ กองทัพต้องเดินด้วยท้อง
ได้กินอาหารอร่อย ย่อมมีพลังใจในการเรียนหนังสือ
Source
Comments
Post a Comment