ความสุขจุลภาค

เศรษฐศาสตร์ เป็นสาขาวิชาที่ฉันไม่มีความถนัดเอาซะเลย ไม่ว่าจะเป็นจุลภาคหรือมหภาค ผลการเรียนของฉัน ล้วนอยู่ในระดับดีทั้งสิ้น เดี๋ยวค่ะ ที่บอกว่าระดับ “ดี” น่ะ หมายถึงเกรด D นะคะ 555

เอาแค่จำได้ว่าจุลภาค เนื้อหาการเรียนจะเกี่ยวกับในระดับบุคคลหรือส่วนเล็กๆ ส่วนมหภาค เป็นความสัมพันธ์ในระดับประเทศ หรือระดับโลก (ชื่อมันก็บอกได้ประมาณนึงแหละเนอะ)

ยิ่งพวกตัวแปรทั้งหลายนะ ขอบอกเลยว่าไม่เข้าหัวสักกะติ๊ดเดียว ยิ่งเรียน ยิ่งมึนงง สับสนชีวิตเอามากๆ ไหนจะอุปสงค์ อุปทานอะไรนี่อีก เวลาสอบต้องวาดกราฟประกอบเป็นที่ปวดตับ อ้อ! ที่พอจะจำได้อยู่บ้าง น่าจะเป็น BEP ที่ย่อมาจาก break-even point หรือในภาษาไทยเรียกว่า จุดคุ้มทุน อันนี้ดูจะเป็นอะไรที่ฉันสามารถเข้าใจได้ง่ายสุดแล้วมั้ง

พูดถึงวิชาเศรษฐศาสตร์และจุดคุ้มทุนแล้ว ความคิดก็เชื่อมโยงไปถึงเพลง Breakeven จากวงดนตรีไอริช The Script ทันที แอบสงสัยหน่อยๆ ว่าสมาชิกในวงเค้าชอบเรียนเศรษฐศาสตร์กันหรือไง ถึงได้แต่งเพลงและตั้งชื่อเพลงแบบนี้

นั่นไง แว่บไปเรื่องเพลงอีกแล้วนะแก แต่เอาเป็นว่า ลืมความมีสาระและความรู้ทางด้านวิชาการทั้งหลายไปได้เลย เพราะอดีตนักศึกษาเกรดดีอย่างฉัน คงไม่อาจหาญไปสอนความรู้เศรษฐศาสตร์ให้ใครทั้งนั้น (ยิ้มเพลียๆ ประกอบคำพูด)

แค่จะบอกว่า วันนี้ฉันมานั่งนึกเรื่อยเปื่อย (จริงๆ ไม่มีอะไรทำล่ะสิ) นึกถึงสิ่งที่ทำให้ตัวเองแฮปปี้ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ อาจดูธรรมดาสามัญในสายตาคนอื่น แต่กลับทำให้ฉันดี๊ด๊า มีความสุขซะเหลือเกิน

อืม...มาคิดดู มันก็มีหลายอย่างเชียวล่ะ

การได้อ่านหนังสือที่ชอบ

Green Tea Frappuccino

หมูกรอบ กร๊อบ กรอบ แบบไม่อมน้ำมัน

Rondo Alla Turca จาก Mozart

ฝนตกในวันที่ขี้เกียจรดน้ำต้นไม้

แดดออกดีในวันที่ซักผ้า

กลิ่นหอมของดอกไม้ในบ้าน

บัวลอยสามสี (เขียวใบเตย เหลืองฟักทอง ม่วงเผือก)

ทอดมันปลากรายฝีมือคุณน้าเชฟ

คูปองลดราคา 25 บาทจากซูเปอร์มาร์เก็ต

พัสดุจากบุรุษไปรษณีย์

รองเท้าใส่สบาย ไม่กัดเท้า

ตบยุงได้สำเร็จ หลังจากยุงตัวนั้น ลิ้มรสเลือดฉันไปอย่างเต็มอิ่ม (อันนี้ดูบาปเล็กๆ นะแก)

ไปทำธุระที่ธนาคารโดยไม่ต้องรอคิวนาน

ขนมไข่นกกระทาจากรถเข็นเจ้าประจำข้างธนาคาร

ปลาทูทอด ชะอมชุบไข่

ฯลฯ

โห...ชักจะเยอะ และดูเหมือนว่าหนึ่งในความสุขอันมากมายนั้น จะมีของกินอยู่พอสมควร นึกไป เขียนไป ใจมันก็จะฟูๆ เกิดอาการกระชุ่มกระชวย ถือเป็นการบำบัดความเครียดได้อีกวิธีเลยนะเนี่ย

ถึงแม้ฉันจะไม่สันทัดในวิชาเศรษฐศาสตร์ แต่มั่นใจว่าการนึกถึงความสุขจุลภาคแบบนี้ จะไม่ทำให้มึน เบลอ หรือสับสนแน่นอน

ที่ดียิ่งไปกว่านั้น (“ดี” ในความหมายตรงตัว ไม่ใช่เกรด D นะเฟร้ย) นี่เป็นความสุขในระดับที่เลยจุดคุ้มทุนซะด้วย

Source

ภาพประกอบ: Photo by Pixabay from Pexels