อาทิตย์ที่หิวโหย

หิว เป็นคำที่ทรงพลัง มีอานุภาพทำลายล้างรุนแรง เมื่อความหิวมาเยือน ฉันมักจะไม่ค่อยมีสติอยู่กับตัวเท่าไหร่ เสียงเรียกร้องจากกระเพาะอาหารจึงนำหน้าสมอง เห็นอะไรก็ดูน่าทานไปซะทุกอย่าง

ช่วงเย็นวาน ความหิวได้เล่นงานฉันอย่างจัง ทำให้ต้องรีบออกจากบ้าน เพื่อไปหาของกินโดยไว ในใจก็คิดไว้แล้วว่า เย็นนี้จะสั่งข้าวต้มกุ้งเป็นอาหารเย็น แต่พอเดินผ่านร้านราดหน้า ผัดซีอิ๊วที่อยู่ข้างๆ กัน ต่อมความอยากอาหารก็กำเริบ

ไม่กี่นาทีต่อมา ฉันก็เดินถือจานเส้นใหญ่ผัดซีอิ๊วหมูไปนั่งหาโต๊ะเพื่อรับประทาน กลิ่นหอมของเส้นใหญ่และไข่ที่ตีผสมลงไปผัดรวมกัน มันช่างยั่วยวนใจเหลือเกิน

หาที่นั่งได้เรียบร้อย จากนั้นก็เดินไปดูว่าข้าวต้มกุ้งที่สั่งไว้ก่อนหน้านี้ ทำเสร็จแล้วรึยัง และโชคดีที่ข้าวต้มก็ได้พอดี ฉันเลยได้นั่งกินข้าวต้มกุ้งและผัดซีอิ๊วไปพร้อมกันอย่างหิวโหย มีเครื่องดื่มอย่างน้ำผึ้งมะนาวเย็นเจี๊ยบเอาไว้ดับกระหายด้วยอีกหนึ่งแก้ว

ตักข้าวต้มควันฉุยเข้าปากหนึ่งคำ จากนั้นก็เปลี่ยนมากินเส้นใหญ่ผัดซีอิ๊วตามอีกหนึ่งคำ กินสลับกันไปมา เผลอแป๊บเดียว อาหารหมดแล้ว จากนั้นก็ซดน้ำผึ้งมะนาว แล้วก็ถือแก้วเครื่องดื่ม เดินกลับบ้านอย่างสบายใจ

ไม่แน่ใจว่า อาหารมื้อนั้นใส่ผงชูรสเยอะเกินไป หรือน้ำผึ้งมะนาวแก้วนั้นมีส่วนผสมอะไรพิเศษหรือไม่ เพราะหลังจากนั้น ฉันรู้สึกคอแห้งมาก หิวน้ำตลอดเวลา มีอาการแบบนี้อยู่หลายชั่วโมง ต้องดื่มน้ำแก้คอแห้งไปครึ่งขวดแน่ะ

หรือจะเป็นเพราะกินอาหารเยอะเกินไป แล้วไอ้ที่กินข้าวต้มคำ สลับกับผัดซีอิ๊วคำนี่มันจะเกี่ยวมั้ย ทำไมอยู่ดีๆ คอแห้งก็ไม่รู้ แต่คิดอีกที ฉันว่าไม่น่าจะเป็นเพราะอาหารนะ เพราะเคยสั่งกินหลายครั้ง ก็ไม่เห็นจะเคยมีอาการแบบที่ว่าเลยสักครั้ง

น่าจะเป็นเพราะน้ำผึ้งมะนาวแก้วนั้นมากกว่า คราวต่อไปคงต้องกินน้ำเปล่าแทน จะได้อิ่มแบบมีความสุข ไม่ใช่แฮปปี้ชั่วประเดี๋ยวประด๋าว แล้วต้องมาทนคอแห้ง หิวน้ำบ่อยๆ แบบเมื่อคืนอีก

สวัสดีวันจันทร์ ขอให้กินข้าวกันให้อร่อย คอไม่แห้งนะจ๊ะ

Source

ภาพประกอบ: Photo by rawpixel.com from Pexels