ปิดเทอม

สมัยยังเด็ก เมื่อเวลาปิดเทอมมาเยือน ฉันกับน้องมักจะได้ไปเล่นที่บ้านของญาติคนอื่นๆ อยู่บ่อยครั้ง สนุกสนานไปกับการเล่นซ่อนแอบ มอญซ่อนผ้า แปะแข็ง งูกินหาง อืม...ฟังดูเป็นการละเล่นที่วินเทจเอามากๆ (มันก็น่าจะวินเทจพอๆ กับอายุแกนั่นแหละ กรี๊ดดด! พูดอะไรโจ่งแจ้งอย่างนั้นเล่า)

จำได้ว่า มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เด็กๆ ทั้งหลาย พากันเล่นวิ่งไล่จับอยู่ตรงสนามหญ้าหน้าบ้านของคุณลุง ขณะที่กำลังอีรุงตุงนัง ต่างคนต่างวิ่งจนแทบจะชนกันอยู่หลายครั้ง จังหวะหนึ่ง ฉันก็วิ่งเสียหลัก ล้มลงนอนหงายไปบนพื้นหญ้าเขียวขจี พร้อมกันกับที่ลูกพี่ลูกน้องผู้หนึ่ง ซึ่งกำลังวิ่งอย่างรวดเร็ว เกือบจะเหยียบลงมาตรงกลางท้องฉันเข้าให้แล้ว

แต่...โชคยังดีที่ญาติผู้พี่ยั้งเท้าของตัวเองไว้ได้ทัน กลายมาเป็นการยืนคร่อมตัวฉันไว้ แม้การแก้ไขสถานการณ์ด้วยการเคลื่อนไหวอันฉับไวนั้น จะทำให้ฉันรอดพ้นบาทาไปได้อย่างหวุดหวิด ทว่า ฉันเองกลับได้เห็นภาพที่ไม่คิดว่าจะได้เห็นมาก่อนแทนน่ะสิ

สงสัยกันใช่มั้ยล่ะว่ามันคือภาพอะไร แหม...ควรบอกดีมั้ยเนี่ย (อย่ามาลีลา เดี๋ยวโดนคนอ่านต่อยนะแก) ภาพที่ฉันเห็นในคราวนั้น คือ กกน ของญาติผู้พี่คนนั้นไง ก็เข้าใจแหละนะว่าพี่เค้าก็ไม่ได้ตั้งใจจะโชว์ลิงให้น้องดูหรอก มันเป็นเหตุสุดวิสัย สุดวิสัยในแบบที่ว่า แกเลือกเอาก็แล้วกัน ระหว่างเห็นกางเกงใน หรือโดนเหยียบท้องไส้ (อาจจะ) ทะลัก

ภาพกางเกงในสีชมพูอ่อนที่ซ่อนตัวอยู่ภายใต้กระโปรงยืดลาย Mickey Mouse ยังคงติดตาฉันมาจนทุกวันนี้ พร้อมกับภาพคุณพี่ที่ค่อยๆ ก้มลงมามองหน้าฉันที่ยังคงนอนพังพาบอยู่บนพื้นหญ้า หลังจากรับทราบสถานการณ์ด้านล่าง คุณพี่คงเขิน จึงยกนิ้วชี้ขึ้นทาบริมฝีปาก พร้อมกับส่ายหน้า เป็นสัญญาณที่รู้กันระหว่างเราสองคนว่า จุ๊จุ๊ แกอย่าได้แหกปากบอกใครเชียวนะเฟร้ย ห้ามพูดถึงสีกางเกงใน ห้ามบอกอะไรใครทั้งนั้น ความลับ เข้าใจมั้ย

อีกหนึ่งเหตุการณ์ช่วงปิดเทอมที่ฉันยังจำได้ดี เป็นตอนไปเที่ยวเล่นที่บ้านคุณลุงอีกท่านหนึ่ง ในวันนั้นลูกพี่ลูกน้องที่เป็นหนึ่งในลูกสาวของคุณลุง ได้ชวนฉันและน้องไปเล่นผจญภัยในห้องเก็บของเล็กๆ ภายในบ้าน

ห้องเก็บของที่ว่า มีทั้งบรรดาหนังสือเก่ามากมายที่คุณลุงเก็บเอาไว้ รวมไปถึงพวกหนังสือพิมพ์เก่า และข้าวของ เครื่องใช้จิปาถะที่ไม่ค่อยได้ใช้แล้ว แต่ลุงก็ยังตัดใจทิ้งไปไม่ได้ เฝ้าสะสมความวินเทจต่อไป

เมื่อของทุกอย่างที่กล่าวมา ได้มารวมกันอยู่ภายในห้องที่ทั้งเล็กและแคบ ประกอบกับที่ตั้งของห้องนั้นอยู่ใต้บันได อากาศจึงเย็นกว่าทุกห้องภายในบ้าน ส่งผลให้ห้องเก็บของบ้านคุณลุง มีกลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์ มันจะเย็นหน่อยๆ อับนิดๆ กรุ่นไปด้วยกลิ่นกระดาษเก่า และกลิ่นหมึกจากหนังสือพิมพ์ที่วางซ้อนกันเป็นตั้ง

ฟังดูแล้ว นี่ไม่น่าจะใช่ห้องในฝันสำหรับเด็กๆ แต่สิ่งที่ทำให้ห้องนี้มีความพิเศษ น่าจะเป็นการที่ลูกพี่ลูกน้อง ได้ชักชวนฉันและน้องมานั่งล้อมวง (แอบ) กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป เรียกว่าไม่ต้องตั้งเตาต้มแล้ว กินมันดิบๆ นี่แหละ ถูกใจเด็กอย่างพวกฉันยิ่งนัก

แค่เอามือบิ ให้เส้นบะหมี่แตกตัวเป็นชิ้นเล็กๆ จากนั้นก็ฉีกซอง เทน้ำมันเจียวและผงเครื่องปรุงลงไป เขย่าให้ส่วนผสมทั้งหมดเข้ากันเรียบร้อยแล้ว คุณพี่ก็จัดการเทใส่มือของฉันและน้องที่แบไว้รอรับอยู่ก่อนแล้ว เป็นการเฝ้ารอด้วยดวงตาเป็นประกาย พร้อมกลืนน้ำลายลงคอเอื๊อกๆ

เมื่อมีบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปดิบไว้ในมือกันทุกคน จากนั้นก็ทำการเทมันเข้าปาก กินกันอย่างเอร็ดอร่อย แน่นอนว่าอาหารว่างมื้อนั้น สามชีวิตต้องเก็บเป็นความลับ เป็นสัญญาประชาคมพี่น้อง ขืนบอกผู้ใหญ่ รับรองคราวต่อไปต้องอดกินแน่ๆ เรื่องอะไรจะบอกเล่า

เราสามคน กระจุกตัวรวมกันอยู่ในห้องที่ทั้งมืด ทั้งเย็นและอับ ท่ามกลางกองหนังสือและของวินเทจ สมบัติล้ำค่าของคุณลุง แต่ละคนล้วนปากมัน มือมัน เอร็ดอร่อยไปกับของว่างยามบ่าย

รสชาติของบะหมี่ดิบ คละเคล้าไปด้วยความมันของน้ำมันเจียวและความเค็มจากผงปรุงรส ซึ่งบางคำก็เค็มไปหน่อย จืดไปนิด จากฝีมือการเขย่าส่วนผสมแบบเร่งรีบของญาติผู้พี่ ผู้เป็นลูกสาวของคุณลุง (ต้องรีบเขย่า และทำลายหลักฐานเข้าปากโดยไว เพราะกลัวผู้ใหญ่จะเข้ามาเจอซะก่อนน่ะสิ) แต่สำหรับเด็กๆ อย่างพวกเราในวันนั้น บะหมี่ดิบกลับเป็นอะไรที่อร่อยล้ำเลิศมากมาย

จบมื้ออาหารสุดพิเศษ พวกเราสามคนจึงค่อยๆ ย่องออกมาจากห้องเก็บของ อร่อย ฟินแบบมันๆ กันถ้วนหน้า อืม...ก็มันจริงๆ นะ ทั้งมือ ทั้งปากเลยทีเดียว

นั่นแหละค่ะ ปิดเทอมในความทรงจำของฉัน กกน สีชมพูตัวนั้นภายใต้รอยยิ้มของ Mickey Mouse ห้องเก็บของห้องนั้น และบะหมี่สำเร็จรูปซองนั้น เป็นหนึ่งในความสุข สนุกสนานที่นึกขึ้นมาครั้งใด เป็นต้องยิ้มด้วยความขบขัน

ความตื่นเต้นช่วงวัยเด็กในวันวาน มาบัดนี้ได้รวมเข้าเป็นจุดความทรงจำเล็กๆ ที่ทิ้งร่องรอยความอบอุ่นเอาไว้ เพื่อให้ฉันได้ระลึกถึง ได้ยิ้ม และหัวเราะไปกับเรื่องราวในวัยเยาว์ด้วยความสุขใจ

Source

ภาพประกอบ: Photo by Digital Buggu from Pexels