หนึ่งในภาพยนตร์ที่ได้ดูเมื่อประมาณยี่สิบกว่าปีมาแล้ว และยังคงชอบและจำได้ นั่นก็คือ Matilda เรื่องราวของเด็กหญิงผู้มีพลังวิเศษ ซึ่งเป็นบทประพันธ์ของ Roald Dahl นักเขียนชาวอังกฤษผู้โด่งดัง
จำได้ว่าฉันซื้อหนังสือเล่มนี้ในเวอร์ชันภาษาอังกฤษจากร้านหนังสือแห่งหนึ่งในเมือง Christchurch ประเทศ New Zealand เนื่องจากในขณะนั้น มีโอกาสได้ไปเข้าคอร์สเรียนภาษาอังกฤษเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่ก็ประทับใจกับเมืองสวยงามแห่งนี้ ทั้งเงียบสงบ ร่มรื่น เต็มไปด้วยต้นไม้ ดอกไม้สีสันสดใส และมีไอติมอร่อยเลิศ
แต่ก็น่าแปลกที่จนบัดนี้ ฉันก็ยังไม่เคยได้หยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาอ่านเลยสักครั้งเดียว คาดว่าที่ตัดสินใจเลือกหยิบหนังสือขึ้นมาในครั้งนั้น อาจจะเป็นเพราะชอบหน้าปกที่เป็นรูปตัวการ์ตูนเด็กผู้หญิง พร้อมพื้นหลังสีเหลืองสดใสก็เป็นได้ (มีความเป็นทาสปกหนังสือสวยๆ ตั้งแต่เด็ก)
ข้ามมาพูดในส่วนของภาพยนตร์กันบ้าง หนังเรื่องนี้ออกฉายเมื่อปี 1996 กำกับโดย Danny DeVito ซึ่งนอกจากจะทำหน้าที่กำกับภาพยนตร์เรื่องนี้แล้ว ยังรับบทเป็น Mr. Wormwood พ่อของหนูน้อย Matilda ในเรื่องอีกด้วย
จำได้ว่าช่วงนั้น ฉันกับเพื่อนกำลังฮิตสะสมแผ่นพับ ใบปลิวภาพยนตร์ที่ได้แจกจากโรงหนัง เมื่อไหร่ที่มีโอกาสไปดูหนัง จะต้องวนเวียนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ขายตั๋วของโรงหนังอยู่นั่นแหละ ตาก็คอยมองหาใบปลิวที่ทางโรงหนังแจกฟรีไปด้วย
เมื่อได้รับใบปลิวจากพนักงานขายตั๋ว ฉันจะรีบสอดมันเข้าไปเก็บในหนังสือเรียนอย่างทะนุถนอมเพื่อกันรอยยับ (เผลอๆ น่าจะเก็บรักษาดีกว่าหนังสือเรียนด้วยมั้ง) เหมือนจะจำได้ว่าฉันเคยได้ใบปลิวของภาพยนตร์เรื่องนี้ด้วยนะ เดี๋ยวคงต้องกลับไปเปิดตู้เก็บของ รื้อออกมานั่งรำลึกความหลังซะหน่อย
เรื่องราวในภาพยนตร์ ทำให้ฉันเอาใจช่วย Matilda ตอนที่เธอเฝ้าฝึกฝนพลังวิเศษ เพื่อต่อกรกับพ่อแม่ พี่ชาย รวมทั้งครูใหญ่มาดโหดอย่าง Miss Trunchbull ที่ทำให้นักเรียนทั้งโรงเรียนกลัวจนหัวหดกันไปหมด
ดูไปก็ได้อมยิ้มไปกับความสดใส น่ารัก น่าเอ็นดูของ Matilda ได้เห็นความอ่อนโยน ใส่ใจลูกศิษย์ของ Miss Honey ครูประจำชั้นของเหล่าเด็กๆ มีอยู่หลายฉากที่ได้ร่วมร้องเฮไปกับเด็กนักเรียนในโรงเรียน อย่างเช่นตอนครูใหญ่ผู้โหดร้าย ทำโทษเด็กนักเรียนคนหนึ่งที่มีความประพฤติขัดหูขัดตา แต่ลงท้ายว่าเด็กคนนั้นกลับสนุกสนาน (ด้วยความช่วยเหลือจาก Matilda และพลังวิเศษของเธอ) และย้อนกลับมาเล่นงานครูใหญ่ซะเลย
ฉากที่ทำเอาฉันใจหายใจคว่ำ น่าจะเป็นตอนที่ Matilda แอบเข้าไปในบ้านของครูใหญ่ โอย...มันตื่นเต้น มันลุ้นจนแทบจะนั่งไม่ติด ตามองหน้าจอ แล้วก็เอาใจช่วยไปด้วยว่า อย่าให้โดน Miss Trunchbull จับได้นะหนูน้อย
เป็นภาพยนตร์ที่ดูแล้วมีความสุข ยิ่งตอนจบของเรื่องนะ ได้เห็นภาพบ้านแสนสวยของ Miss Honey ที่แวดล้อมไปด้วยต้นไม้ ดอกไม้ รวมทั้งภาพของ Matilda เด็กหญิงที่ค้นพบความสุขกับคุณครูประจำชั้นของเธอ เป็นความอบอุ่นที่คนดูหนังสามารถรับรู้ได้ (ซึ่งไม่เกี่ยวกับความร้อนจากแสงแดดที่กำลังแผดเผาอยู่ในตอนนี้)
จบเรื่องราวได้แบบ Happy Ending อย่างแท้จริง
Source
Comments
Post a Comment