หักห้ามใจหนอ

ฉันชอบซื้อหนังสือ แต่ซื้อมาแล้วจะอ่านหรือเอามาตั้งเป็นกองดองน่ะ เอาเป็นว่าจะไม่ขอพูดถึงในส่วนนี้ก็แล้วกัน ทุกครั้งที่มีหนังสือออกใหม่ เป็นต้องตื่นเต้น รีบพุ่งตัวไปร้านหนังสือใกล้บ้าน ขอให้ได้ไปเห็น ไปจับเล่มจริงซะหน่อยเถอะ ซื้อไม่ซื้อเดี๋ยวค่อยว่ากันอีกที

มันช่างเป็นความรู้สึกดี เวลาที่ได้เห็นหนังสือใหม่เอี่ยม ตั้งโชว์อยู่ในร้าน ฉันจะกวาดตามองไปบนชั้นหนังสือเหล่านั้น เมื่อมองดูจนทั่วแบบคร่าวๆ แล้ว สายตาก็จะเริ่มสอดส่าย มองหาเล่มที่เข้าตากรรมการ (ใครฟระกรรมการ? ก็ฉันนี่แหละ เหอะๆ)

หนังสือจำพวกที่ออกแบบหน้าปกสวยถูกใจนี่ไม่ต้องพูดถึง ยังไงก็ต้องไปหยิบไปจับมาดู และ (ส่วนมาก) ก็มักจะลงเอยด้วยการซื้อติดไม้ติดมือกลับบ้าน เรียกว่าปกสวย เตะตา มีชัยไปกว่าครึ่ง

อย่างไรก็ตาม หนังสือบางเล่ม อาจไม่ได้มีหน้าปกสะดุดตาสักเท่าไหร่ แต่เมื่อพลิกดูปกหลัง อ่านเรื่องย่อ หรือรายละเอียดสั้นๆ ที่อธิบายเกี่ยวกับหนังสือแล้วดูน่าสนใจ ฉันก็ไม่แคล้วว่าจะต้องควักตังค์ซื้อมาจนได้

ในบางครั้ง เมื่อฉันได้อ่านหนังสือออกใหม่ของนักเขียนคนใด แล้วเกิดติดใจในลีลาการเขียนของนักเขียนท่านนั้นเข้าให้ ก็เป็นอันต้องไปตามหาผลงานการเขียนเล่มก่อนหน้า อารมณ์ประมาณซื้อมาเก็บเข้ากรุสมบัติเป็นของสะสม

นักเขียนคนไหนที่ตามอ่านงานเป็นประจำ เวลามีผลงานใหม่ออกมา ไม่ต้องมานั่งคิดสะระตะให้มากความ มั่นใจได้เลยว่าฉันจะต้องไปตามเก็บผลงานชิ้นใหม่อย่างแน่นอน ไม่มีซะล่ะที่จะพลาด

บางครั้งเวลาไปอ่านรีวิวหนังสือ แล้วเกิดถูกใจในรีวิวชิ้นนั้น ฉันก็จะกลายร่างเป็นคนใจง่าย เร่ไปซื้อหนังสือมาอ่านตามเค้าโดยไว ซึ่งในกรณีนี้ ส่วนมากมักจะเป็นนิยายจีน ถามว่าซื้อมาเนี่ย ได้อ่านหมดทุกเล่มมั้ย แหะๆ บิดตัวเขินอายพอประมาณ (ยังอุตส่าห์จะมีความอายหลงเหลืออีกนะ) ขอสารภาพว่าบางเล่มซื้อมาเป็นปีแล้ว จนบัดนี้ก็ยังไม่ได้อ่านสักหน้าเดียว

วันนี้ก็เข้าอีหรอบเดิมนั่นแหละ หลังจากเห็นว่าหนังสือนิยายที่ตัวเองเล็งไว้ มีวางขายในเว็บออนไลน์แล้ว ทำให้อดใจรอไม่ไหวอีกต่อไป (คือถ้าสั่งออนไลน์ ถึงจะเลือกส่งด่วน ก็ยังคงต้องรออยู่ดี สู้ไปเดินหาที่ร้านเลยไม่ดีกว่าหรือ) เมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันเลยรีบไปที่ร้านหนังสือ ตั้งใจว่าจะไปซื้อหนังสือมาอ่านวันนี้ให้ได้

อนิจจา! เมื่อไปถึงร้าน กลับได้พบว่าหนังสือเล่มนั้นยังไม่เข้าร้านในวันนี้ ไม่ทันจะได้แบกความผิดหวังกลับบ้าน พลันสายตาก็กวาดไปเห็นหนังสืออีกเล่มหนึ่งที่เคยอ่านรีวิวแล้วเค้าบอกกันว่าสนุก เอาล่ะสิ เกิดอาการต่อสู้กับตัวเองอย่างดุเดือดอยู่ในใจ ซื้อ ไม่ซื้อ ซื้อ ไม่ซื้อ วนไปวนมา ไม่ซื้อ ซื้อ ไม่ซื้อ ซื้อ

ในที่สุด ฉันก็พ่ายแพ้ต่อกิเลส รู้ตัวอีกที มือก็หยิบหนังสือที่เค้าว่าดีออกมาจากชั้นวาง ขาก็เตรียมออกเดินไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์แล้ว เอาน่า...การอ่านถือเป็นการเปิดโลกเนอะ (พยายามหาเหตุผลปลอบใจตัวเองที่ต้องเสียเงิน)

เป็นอันว่าหนังสือที่เล็งไว้ ก็ยังไม่ได้ซื้อ แต่กลับได้หนังสือเล่มอื่นมาแทน นั่นแปลว่ายังไงฉันก็จะต้องเสียเงินเพิ่มอยู่ดีนั่นแหละ แต่ถ้าจะบอกตัวเองให้หยุดซื้อ มันก็เป็นอะไรที่ทรมานใจอยู่นะ เล่มนั้นก็ดี เล่มนี้สิน่าสนใจ เล่มนู้นอีก ได้ยินมาว่าสนุก

สรุปแล้ว ของมันต้องมีทั้งนั้นสินะ เออ...ว่าแต่ที่ว่าต้องมีน่ะ แกได้ปรึกษาเงินในกระเป๋าของตัวเองบ้างหรือไม่ เห็นทีเดือนนี้ก็คงจะต้องขายตับ ขายไต ขายลำไส้ ขายกระเพาะเหมือนกับทุกเดือนอีกตามเคย

เฮ้อ! มันเป็นอะไรที่อดใจไม่ไหวจริงๆ นะ

Source

ภาพประกอบ: Photo by Dom J from Pexels