สวัสดีวันพุธ นี่เป็นเช้าที่ฉันตื่นมาตั้งแต่ไก่ยังไม่ทันขัน (แหงล่ะสิ ก็แถวบ้านแกมีไก่ซะที่ไหนเล่า) พอคิดว่าจะนอนต่ออีกสักหน่อย ความตั้งใจนี้ก็โดนล้มเลิกไปด้วยเสียงเห่าของลูกรักที่ตื่นมาพอดี ฮือ...ขอแม่นอนอีกนิดก็ไม่ได้นะ
นั่งเปิดคอมฯ เช็คข่าวสารต่างๆ สักพัก จากนั้นก็เข้าสู่โหมดเนือย เริ่มภาวะจำศีลชั่วคราว นั่งเงียบ เก็บพลังไปเรื่อยๆ ระหว่างนั้นก็คิดไปด้วยว่าจะฟังเพลงอะไรดี เพื่อเป็นการกระตุ้นความกระปรี้กระเปร่า
คิดไปคิดมา ทำไมมาจบลงที่ความทรงจำสมัยประถมก็ไม่รู้ได้ พอคิดถึงโรงเรียน ฉันก็เลยนึกถึงนักร้องหญิงผู้หนึ่งขึ้นมาได้ พูดแบบนี้ อย่าเพิ่งเข้าใจไปว่าเธอผู้นี้เป็นศิษย์เก่า รุ่นพี่ร่วมสถาบันประถมของฉันนะ เพราะศิษย์ร่วมสถาบันตัวจริงน่ะคือหลานสาวทั้งสองคนของเธอต่างหาก
ศิลปินหญิงที่กำลังพูดถึงอยู่นี้คือ คุณนันทิดา แก้วบัวสาย สมัยนั้นเวลาเธอมารับหลานทั้งสองที่โรงเรียน บรรดาครูและนักเรียนเป็นต้องเฝ้ามองตามรถของเธอ คิดว่าอาจจะมีคุณครูหลายคนในโรงเรียนที่เป็นแฟนเพลงของคุณตู่
ส่วนเด็กๆ เมื่อได้ยินว่า “นันทิดามาแล้ว” ก็พากันมองหานักร้องชื่อดังด้วยความตื่นเต้น เย็นวันหนึ่ง หลังเลิกเรียน ฉันก็ได้เห็นนันทิดา ตัวจริงเสียงจริง ในวันนั้น เธอนั่งรถมากับคุณแม่ของเธอ เพื่อมารับหลานสาวทั้งคู่ ท่ามกลางสายตาของครูและนักเรียนภายในโรงเรียนที่เฝ้ามองอย่างสนใจใคร่รู้
ระหว่างช่วงเวลาสั้นๆ นั้น เหมือนคุณตู่จะรู้ว่าตนเองตกเป็นเป้าสายตาของคนในโรงเรียน เธอจึงได้ยกมือขึ้นมาโบกทักทายจากในรถ พร้อมส่งรอยยิ้มผ่านบานหน้าต่างกระจกใสมาให้พวกเราได้ประทับใจในความเป็นมิตรของเธอ
ถือเป็นประสบการณ์ใกล้ชิดนักร้องครั้งหนึ่งในชีวิต ฉันเดาเอาว่าในตอนนั้น อาจจะมีคนอยากเข้าไปทักทาย พูดคุย และขอลายเซ็นคุณตู่อยู่บ้าง แต่ก็คงเกรงใจว่าจะไปรบกวนเวลาส่วนตัวของเธอเข้า ทำให้พวกเราเหล่าครูและนักเรียน ได้แต่เฝ้ามองเธออยู่ห่างๆ ชื่นชมแบบเงียบสงบ
เพลงจากคุณตู่ นันทิดาที่ฉันชอบที่สุด เป็นเพลงเก่า ออกมานานมากแล้วล่ะ มีชื่อเพลงว่า “เกือบไปแล้ว” ได้ฟังเพลงนี้ อารมณ์จะสดใส ให้ความรู้สึกเขินนิดๆ อายหน่อยๆ กระชุ่มกระชวยหัวใจดี
โดยเฉพาะท่อนฮุคเนี่ยแหละ “เป็นจริงหรือไรที่ในใจของเธอ แอบเพ้อมานาน แอบฝันและใฝ่ เจอกันครั้งใดก็ทำอายทุกที เป็นอย่างนี้เรื่อยมา” ร้องเอง อายเอง เขินเอง และฟินเองไปเลยจ้า (แกจะเขินอายอะไรมิทราบ ไม่มีใครมาแอบชอบแกนี่นา)
ใครที่กำลังเนือย เบื่อ และเซ็งในวันพุธกลางสัปดาห์กันอยู่ ลองหาเพลงสนุกๆ เปิดฟังดูสิ บางทีเสียงดนตรีมันก็ช่วยได้บ้างแหละ หวังว่าเมื่อฟังเพลงแล้ว คงไม่มีอาการมโนบ้าบออย่างฉันกันนะ
Source
Comments
Post a Comment