เพลงติดหนึบ

เคยฟังเพลงไหนแล้วมันยังคงติดอยู่ในหัวกันบ้างไหม ติดในแบบที่ว่าแม้เพลงจะจบไปตั้งนานแล้ว แต่เหมือนเรายังคงได้ยินเพลงนั้นอยู่น่ะ

สำหรับฉันแล้ว บทเพลงที่ว่าคือ PPAP ของ Pikotaro ศิลปินชาวญี่ปุ่น เชื่อว่าหลายคนน่าจะจำเพลงนี้กันได้นะ เป็นเพลงที่ดังสุดๆ อยู่ช่วงหนึ่งเลย หันไปทางไหน ก็ได้ยินใครๆ เอามาร้องและเต้นกันอย่างสนุกสนาน

ด้วยเนื้อเพลงที่สั้นและจำง่าย ทำให้ผู้ฟังสามารถร้องตามได้อย่างสบายๆ จังหวะของเพลงก็ฟังดูร่าเริง ฟังแล้วจะอดใจไม่ได้ เป็นต้องฮัมตามเพลงไปด้วย

ส่วนใครที่ไม่คุ้นกับเพลงนี้ PPAP นั้นก็คือ Pen-Pineapple-Apple-Pen เอาเป็นว่าลองไปกดดู MV เลยเถอะ แล้วคุณก็จะเข้าใจได้เองนั่นแหละว่าทำไมเพลงนี้ถึงดัง (หรือบางทีก็อาจจะสงสัยว่ามันดังได้ยังไงเนี่ย)

ถ้าใครได้ดู MV ต้นฉบับเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และอยากสนุกต่ออีกนิด ขอแนะนำ PPAP ที่เป็น parody version จากเสือร้องไห้ ไปดูกันสิ ดูแล้วรับรองว่าได้ขำแน่ๆ ทั้งลีลาท่าทางการร้องการเต้น ทั้งเนื้อหาของเพลง นี่แค่นึก ฉันยังอดขำไม่ได้เลย

มาคิดดูแล้ว ยังมีอีกสองเพลงที่ติดหนึบในหัวฉัน เป็นอาการหนึบแบบมาทั้งภาพและเสียงกันเลยทีเดียว ทั้งสองเพลงเป็นเพลงที่ใช้ประกอบโฆษณา นั่นแปลได้ว่า นอกจากจะจำเพลงได้แล้ว ยังจดจำสินค้า/ผลิตภัณฑ์ในโฆษณาได้อีกด้วย

เพลงแรกได้แก่ Popcorn จาก Hot Butter เป็นเพลงที่ออกมาตั้งแต่ปี 1972 และถูกนำมาใช้ประกอบโฆษณาป็อปคอร์นเคลือบคาราเมลยี่ห้อ “โตโร” หนึ่งในขนมดั้งเดิมที่มีมาตั้งแต่สมัยยังละอ่อน

ฉันยังจำภาพโฆษณาตัวนี้ได้จนถึงทุกวันนี้ เป็นภาพของป็อปคอร์นที่กำลังแตกตัว จากนั้นก็ต่อด้วยภาพของคาราเมลสีทองที่ราดลงบนข้าวโพดคั่วสีขาว พร้อมกับเสียงเพลงในจังหวะแปลกหูแต่จดจำได้ง่าย

มาถึงเพลงที่สองอย่าง Hawaii Five-O จาก The Ventures เพลงนี้เป็นเพลงประกอบละครซีรีส์ ใครเคยดูซีรีส์เรื่องนี้ คงจะคุ้นกับทำนองเพลงนี้กันเป็นอย่างดี

เมื่อพูดถึงเพลงนี้ แน่นอนว่าฉันจะต้องนึกถึงโฆษณา “สวนสยาม ทะเลกรุงเทพ” พร้อมภาพคนลื่นลงจากสไลเดอร์สีรุ้งที่สมัยนั้นดูอลังการงานสร้างมาก

นับเป็นสองโฆษณาอมตะที่ฉันค่อนข้างมั่นใจเลยล่ะว่าอีกหลายคนที่เกิดในยุคเดียวกันกับฉัน น่าจะยังคงจดจำโฆษณาทั้งสองตัวนี้ได้เช่นเดียวกัน

นี่ยังนึกสงสัยอยู่เลยว่าทำไมทั้งภาพโฆษณาและเสียงเพลงยังคงติดอยู่ในหัว ทั้งที่ก็ผ่านมาเป็นเวลาหลายสิบปีแล้ว ฉันเดาเอาว่า มันก็น่าจะคล้ายกับการที่ตนเองสามารถจำเพลง PPAP ได้นั่นแหละ

ถามว่าทำไมถึงจำได้ ก็คงได้แต่ตอบว่า ไม่รู้เหมือนกัน รู้ตัวอีกที มันก็จำเข้าสมองไปแล้ว แถมยังเป็นการจำในแบบที่เหมือนมีใครมาแปะกาวตราช้างไว้ในเซลล์สมองของเราเลยเชียว จำแน่น จำนาน จำไม่ลืม

นี่ถ้าตอนเรียนหนังสือ จำแม่นได้แบบนี้ก็ดีน่ะสิ

Source

ภาพประกอบ: Photo by Megha Mangal from Pexels