She

ในบรรดาภาพยนตร์แนวโรแมนติก-คอมเมดี้ทั้งหมดทั้งมวล Notting Hill เป็นหนึ่งในภาพยนตร์รักที่ฉันชื่นชอบ ฉายครั้งแรกเมื่อเกือบยี่สิบปีมาแล้ว (โห...นานมากอ่ะ ไม่น่าเชื่อว่าจะนานขนาดนี้เลยนะเนี่ย)

นำแสดงโดย Julia Roberts และ Hugh Grant เค้าโครงเรื่องดูจะเป็นอะไรที่เพ้อฝันในแบบที่ไม่น่าจะมีโอกาสเกิดขึ้นได้ในชีวิตจริง (แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้น ฉันก็ยังคงหลงรักหนังเรื่องนี้อยู่ดี) พระเอกเปิดร้านขายหนังสืออิสระอยู่ในย่าน Notthing Hill ของลอนดอน ส่วนนางเอกเป็นนักแสดงฮอลลีวูดชื่อดัง ดูคนละโลกมากค่ะ

การพบกันของพระ-นางเริ่มมาจากนางเอกแวะเข้าร้านหนังสือของพระเอก จากนั้นพระเอกก็เจอกับนางเอกอีกครั้ง แถมยังเดินชนกันจนทำกาแฟหกใส่เสื้อของนางเอก เลยเสนอให้นางเอกไปเปลี่ยนชุดที่บ้านของเขาที่อยู่ภายในละแวกนั้น

ฉันยังจำฉากในตำนานกับคำพูดอมตะของ Mr. William Thacker ที่ว่า “Surreal…but nice” ได้อยู่เลย อีกหนึ่งฉากที่น่าประทับใจคือ ฉากที่นางเอกไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของน้องสาวพระเอก ตอนที่เพื่อนของพระเอกเจอกับนางเอก ปฏิกิริยาของแต่ละคนดูตลกดี ถือเป็นหนึ่งในฉากที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นจากภาพยนตร์เรื่องนี้

ฉากที่เป็นที่จดจำในหมู่ผู้ชมอีกหนึ่งฉากคือ ตอนพระเอกกับนางเอกปีนเข้าไปในสวน เดินคุยกันไปเรื่อยๆ จนทั้งคู่มาหยุดตรงหน้าเก้าอี้ไม้ตัวหนึ่งที่มีข้อความกินใจซึ่งถูกสลักบนพนักเก้าอี้ว่า “For June who loved this garden from Joseph who always sat beside her” อ่านแล้วซึ้งเลย

เพลงประกอบภาพยนตร์ในเรื่อง มีเพราะอยู่หลายเพลง ทั้ง When You Say Nothing at All (Ronan Keating), From the Heart (Another Level) หรือ Ain’t No Sunshine (Bill Withers) เป็นต้น

ฉันชอบฉากที่พระเอกเดินผ่านตลาดและร้านค้าตามท้องถนน ผู้ชมจะได้เห็นถึงเวลาที่เดินผ่านไปในแต่ละฤดูกาลตอนช่วงเพลง Ain’t No Sunshine นี่แหละ จากสายฝนที่ตกโปรยปราย จนเข้าสู่ฤดูหนาวหิมะตก คริสต์มาสผ่านมาและผ่านไป และย่างเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิอีกหน

อีกหนึ่งตัวละครที่ขโมยซีนคือ Spike เพื่อนร่วมบ้านของพระเอก รับบทโดย Rhys Ifans ทำฉันนั่งขำอยู่หลายฉาก ไม่ว่าจะเป็นตอนเขาเอามายองเนสมากินแล้วคิดว่าเป็นโยเกิร์ต ตอนคว้าชุดดำน้ำของพระเอกมาใส่เนื่องจากตัวเองไม่มีเสื้อผ้าสะอาดเหลือให้ใส่อีกแล้ว หรือจะเป็นตอนที่เขาแสดงจุดยืนอย่างชัดเจนด้วยการด่าพระเอกที่ปฏิเสธนางเอกขวัญใจของเขาได้ลงคอ

ฉากที่พระเอกเพิ่งรู้ตัวว่าตนเองตัดสินใจพลาด จากนั้นก็รีบออกไปตามนางเอกที่กำลังให้สัมภาษณ์กับผู้สื่อข่าวที่โรงแรม ถือเป็นอีกหนึ่งฉากในตำนาน ตอนที่นางเอกขอให้ผู้จัดการส่วนตัวของเธอ เรียกให้นักข่าวคนหนึ่งถามคำถามที่เธอได้ตอบไปก่อนหน้านี้แล้ว ฉันเชื่อว่าฉากดังกล่าว ทำเอาผู้ชมนั่งลุ้นและเฝ้ารอคำตอบจากนางเอกไม่ต่างจากพระเอกและผองเพื่อน รวมไปถึงบรรดาผู้สื่อข่าวทั้งหลายในเรื่อง

แม้พอจะคาดเดาได้ตามแนวทางของเรื่องว่าคำตอบของนางเอกจะออกมาประมาณไหน แต่เชื่อเถอะว่าการได้ฟังจากปากนางเอกเอง เป็นอะไรที่ฟินสุดแล้ว ตอนเธอหันไปมองพระเอก พร้อมกับยกหางคิ้วขึ้นเล็กน้อย ท่ามกลางอาการลุ้นสุดขีดจากฉันที่นั่งชมอยู่ (อินจัดมาก)

และเมื่อ Anna Scott เอ่ยปากตอบคำถาม นั่นจึงเป็นฉากอมตะและประทับใจผู้ชมไปอีกนานแสนนาน กับคำตอบของเธอที่ว่า “Indefinitely” พร้อมกันนั้น กล้องทุกตัวก็หันไปจับภาพของพระเอก แสงแฟลชวูบวาบขึ้นมาทันใด และนางเอกที่ได้แต่เฝ้ามองพระเอกจากบนเวที พร้อมกับสบตาและส่งยิ้มให้กันอย่างมีความสุข

จากนั้นเพลง She ของ Elvis Costello ซึ่งเป็นเพลงที่ฉันชอบมากที่สุดจากภาพยนตร์เรื่องนี้ ก็ขึ้นมาแบบถูกจังหวะซะเหลือเกิน (ก็แน่ล่ะสิแก เค้าก็ต้องวางแผนมาแล้วว่าจะเปิดเพลงช่วงไหน มันถึงจะจับใจผู้ชม) โอย...เพลงก็เพราะ หนังก็จบแบบ happy ending มันช่างสุขใจ

Source

ภาพประกอบ: Photo by Tom Swinnen from Pexels