Sam Smith คือนักร้องชาวอังกฤษที่มีความพิเศษอยู่ในน้ำเสียง เป็นความนุ่มในแบบที่ชวนให้ผู้ฟังร่วมดำดิ่งไปกับท่วงทำนองจากบทเพลงของเขา หรือในยามที่เขาร้องขึ้นเสียงสูง ก็เสียดแทง บาดลึกในใจผู้ฟังได้เช่นเดียวกัน
I'm Not the Only One เป็นเพลงหนึ่งที่ให้ความรู้สึกแบบ “นุ่มดำดิ่ง” เริ่มต้นด้วยความนุ่มนวลในน้ำเสียง จากนั้นมันจะเริ่มเข้มข้นขึ้น นัวร์ขึ้น จนกลายเป็นพีค เปรียบได้กับการนั่งฟังชายหนุ่มคนหนึ่งเล่าเรื่องราวความรักของเขาให้เราฟัง ครั้งแรกก็เป็นการเล่าแบบเรียบเรื่อย ต่อจากนั้นเรื่องเล่าก็เริ่มมีสีสันมากขึ้น และลงท้ายด้วยการต้องเผชิญกับความเป็นจริงที่แสนจะเจ็บปวด เพลงนี้คือตัวอย่างของความ “นุ่มนัวร์” มันเป็นไงฟระ อ๋อ...มันก็จะละมุนแบบดาร์กๆ ไง
นอกเหนือไปจากความนุ่มนัวร์ในเพลง I’m Not the Only One แล้ว อีกหนึ่งเพลงของ Sam Smith ที่ฉันชื่นชอบคือ Stay with Me เพลงนี้เป็นเพลงช้าแบบเหงาๆ และยังมีความเป็น gospel เข้ามาผสมด้วย (มันคือแนวดนตรีที่มีการร้องประสานเสียง)
Stay with Me เป็นเพลงที่เมื่อได้ฟัง ฉันจะเกิดความย้อนแย้งอยู่ภายในใจ คือฟังแล้วมันก็เหงา เศร้า และเปล่าเปลี่ยวอ่ะนะ แต่ไม่รู้ทำไมเวลาฉันฟังเพลงนี้ กลับรู้สึกได้ถึงริ้วรอยของความอบอุ่นที่แทรกซึมผ่านเสียงเพลงเข้ามาด้วย
บางทีอาจเพราะการประสานเสียง หรือไม่ก็เป็นเพราะน้ำเสียงของ Sam Smith เองนั่นแหละ ยิ่งได้ยินเนื้อร้องในเพลง ยิ่งสัมผัสได้ถึงความเว้าวอนในน้ำเสียง ตรงท่อนที่ร้องว่า “This ain’t love. It’s clear to see. But darling, stay with me.” คือมันเศร้านั่นแหละ แต่ขณะเดียวกัน มันก็ทิ้งความอุ่นๆ เอาไว้ให้ฉันได้สัมผัสเพียงบางเบา เป็นอารมณ์กึ่งเหงา กึ่งปลอบประโลมใจ
เมื่อไหร่ที่คุณร้องเพลงนี้ อาจจะไม่ได้รู้สึกเศร้าใหญ่โตมากมาย ไม่เคว้งคว้าง ว้าเหว่จนใบไม้ปลิวเหมือนในฉากการ์ตูน แต่ที่สำคัญคือคุณจะต้องไปหาคณะประสานเสียงมาร่วมร้องด้วย มันถึงจะได้พลังความขลัง และความอบอุ่นใจ
เมื่อเร็วๆ นี้ ฉันได้ชมคลิปรายการ The Masked Singer จากฝั่งอเมริกา หน้ากากที่ฉันประทับใจมากเลยคือ Monster แอบชอบตั้งแต่วีคแรกที่นำเพลง Don’t Stop Me Now ของ Queen มาใช้ในการร้องแล้วล่ะ (แกลำเอียงป่าว ที่ชอบเนี่ย เป็นเพราะเค้าเอาเพลงของวงโปรดแกมาร้องใช่มะ)
แต่บทเพลงที่ทำให้ฉันหลงรัก Monster จนถึงขั้นเทใจให้หมด และลุ้นให้เขาได้เป็นแชมป์ของรายการ ก็คือ Stay with Me นี่แหละ มันเป็นเวอร์ชันที่กระแทกใจฉันเอามากๆ แบบรู้สึกไปกับทุกถ้อยคำในน้ำเสียง สัมผัสได้ถึงความจริงใจ โดยเฉพาะตอนที่ขึ้นเสียงสูง ฟังแล้วขนลุกขึ้นมาเลย (เปล่านะ ไม่ได้ปวด…)
ทิ้งท้ายเอาไว้ว่า หากอยากฟังเวอร์ชันนุ่มอุ่น (ฟังดูเหมือนขนมเลยแก) ต้องฟังต้นฉบับอย่าง Sam Smith แต่ถ้าอยากเปลี่ยนบรรยากาศมาลองฟังความเจ็บปวดแบบเรียลๆ คุณต้องหันมาหา Monster เสริมนิดว่าวีคนั้น เจ้าสัตว์ประหลาดสีพาสเทลหวานแหววตัวนี้ แต่งตัวมาร้องเพลงอย่างหล่อเลยนะ ไปดูกันสิ
Comments
Post a Comment