โต๊ะกินข้าว

จากการไปเยือนร้าน A Pink Rabbit + Bob เมื่อวานซืน มีเฟอร์นิเจอร์ของร้านนี้ชิ้นหนึ่งที่ทำให้ฉันได้นึกย้อนไปถึงความทรงจำสมัยเด็ก สิ่งนั้นคือโต๊ะกลม ด้วยขนาดพื้นที่ร้านที่ค่อนข้างจำกัด โต๊ะที่ทางร้านเลือกใช้จึงเป็นโต๊ะขนาดเล็กกะทัดรัดหลากหลายแบบ เพื่อให้ไม่กินเนื้อที่จนเกินไป และยังสามารถรองรับลูกค้าได้หลายกลุ่มอีกด้วย

เมื่อได้เห็นโต๊ะกลมแบบจีน ถึงจะเป็นขนาดมินิก็เถอะ นั่นทำให้ฉันนึกไปถึงโต๊ะกินข้าวที่บ้านแม่ มันเป็นของขวัญขึ้นบ้านใหม่อีกหนึ่งชิ้นจากจำนวนเฟอร์นิเจอร์มากมายหลายชิ้นที่คุณยายเป็นคนสั่งทำเป็นพิเศษให้กับแม่ โต๊ะตัวนี้น่าจะมีอายุไล่เลี่ยพอๆ กับฉันเลยล่ะ (เผลอๆ อาจจะอาวุโสกว่าฉันหน่อยนึงด้วยซ้ำ) เกิดมาจำความได้ ฉันก็เห็นมันตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่ภายในบ้านแล้ว

โต๊ะกินข้าวสไตล์จีน สำหรับสมาชิกทุกคนในบ้านเอาไว้นั่งล้อมวงกินข้าวกัน โดยตรงกลางของโต๊ะ จะเป็นส่วนที่ใช้วางกับข้าว เวลากินข้าว ใครอยากกินอะไรก็หมุนเอา (เหมือนเวลาไปกินโต๊ะจีนตามงานแต่งงานที่จะต้องหมุนโต๊ะเพื่อไปตักอาหารที่อยากกินไง)

แต่จะพูดว่าเหมือน มันก็ไม่เป๊ะขนาดนั้นซะทีเดียว ก็โต๊ะจีนตามโรงแรม ส่วนมากที่ฉันเคยเจอ ตรงกลางมันจะลอยขึ้นมาจากส่วนตัวโต๊ะใช่มะ แต่ว่าโต๊ะกลมบ้านฉัน บริเวณที่เป็นส่วนหมุน มันจะไม่ได้ลอยเด่นขึ้นมาจากตัวโต๊ะอย่างเห็นได้ชัดเจน แต่ตรงส่วนหมุนมันแทบจะแนบสนิทไปกับตัวโต๊ะเลยทีเดียว

แน่นอนว่าจุดประสงค์หลักคือใช้นั่งกินข้าวกันภายในครอบครัว แต่สำหรับฉันและน้อง โต๊ะตัวนี้กลับมีฟังก์ชันที่พิเศษกว่านั้น เพราะมันถือเป็นของเล่นอีกอย่างหนึ่งที่สร้างความสนุกสนานให้กับเราพี่น้อง

เล่นยังไงน่ะเหรอ ก็ให้ใครคนใดคนหนึ่งปีนขึ้นไปนั่งตรงส่วนที่หมุนได้ไง จากนั้นอีกคนที่เหลือก็คอยหมุนไปเรื่อยๆ โอ๊ย! มันสนุกนะจะบอกให้ อารมณ์ประมาณนั่งเครื่องเล่นตามสวนสนุกเลย ยังจำได้ว่าฉันและน้องมักจะผลัดกันเล่น สลับกันไประหว่างเป็นคนนั่งกับคนหมุน

แต่...บางครั้งการนั่งคนเดียวมันคงยังไม่ฟินพอ ฉันและน้องเลยยกระดับการเล่นด้วยการปีนขึ้นไปนั่งกลางโต๊ะพร้อมกันเลยทั้งคู่ จากนั้นก็ช่วยกันออกแรงผลักไปบนพื้นโต๊ะ เพื่อให้โต๊ะเริ่มหมุน มือก็ทำการหมุน ปากก็ส่งเสียงหัวเราะกรี๊ดกร๊าดด้วยความสนุกสนานกันสองคนพี่น้อง และส่วนที่ทำให้รู้สึกสนุกเพิ่มขึ้น เห็นจะเป็นการที่ต้องแอบเล่นกันตอนกงไม่อยู่ เพราะถ้ากงมาเห็นเข้า คงร้อง “ไอ้หยา!” พร้อมกับเดินมาลากเราพี่น้องลงจากโต๊ะแทบไม่ทันแน่ๆ

จากการใช้งานโต๊ะแบบผิดวัตถุประสงค์ไปมาก โต๊ะที่เดิมทีเอาไว้ใช้วางอาหาร กลับต้องมารับน้ำหนักเด็กบ้าสองคนพร้อมกัน ทำให้ส่วนที่ใช้หมุนเกิดอาการเสียสมดุล เล่นไปบ่อยๆ นานวันเข้า มันก็เริ่มที่จะจมลงไปด้านล่าง ทำให้เวลานั่งเล่นบนโต๊ะ จากที่เคยหมุนได้ลื่นปรื๊ด มันก็ค่อยๆ ฝืด ฉันกับน้องเลยต้องเลิกเล่นไปโดยปริยาย ว้า! หมดเวลาสนุกแล้วสิ (ยังไม่สำนึกอีกนะแก)

ผ่านมาหลายสิบปีแล้ว โต๊ะกินข้าวตัวนี้ก็ยังคงทำหน้าที่บริการพวกเราอยู่ อาจไม่สมบูรณ์ดังเดิม (ก็แน่ล่ะเซ่ ใครเป็นคนทำให้โต๊ะเอ๋อ พูดมา!) แต่ก็ถือว่ายังใช้การได้ดี ไม่มีปัญหาใดๆ ทั้งสิ้น

แม้ว่าในวันนี้ ฉันและน้องจะโตเกินกว่าที่จะขึ้นไปนั่งแล้วหมุนๆ อย่างที่เคยเล่นตอนเป็นเด็กก็ตามที แต่เมื่อมองไปที่โต๊ะครั้งใด ภาพการเล่นสนุกในยามเด็กก็ยังคงเป็นที่จดจำ ไม่เลือนหายไปจากใจ

Source

ภาพประกอบ: Photo by Chanita Sykes from Pexels