ยังปรารถนาจะกลับมาเพื่อพบเธอ...สุดที่รัก

นี่คือภาคต่อจากบทความเมื่อวานนี้ จากที่ได้เล่าถึงโฆษณาที่ประทับใจไปแล้ว วันนี้ฉันจะมาพูดถึงโฆษณาอีกชิ้นหนึ่งที่ตราตรึงใจไม่แพ้กันเลยทีเดียว ซึ่งก็ยังคงเป็นโฆษณาบัตรเครดิตของ KTC อีกเช่นเดียวกัน แต่ครั้งนี้เป็น KTC Royal Orchid Plus ที่เป็นการจับมือกันทางธุรกิจระหว่างธนาคารกรุงไทยและการบินไทย

หากโฆษณาชุด “It’s Real” ที่ออกมาก่อนหน้านั้น ทำออกมาได้น่ารัก แบบดูแล้วยิ้มและหัวเราะตามไปด้วย และทำให้ผู้ชม (โดยเฉพาะสาวๆ) เป็นปลื้มไปกับความหล่อและความสวยของพระเอก-นางเอกแล้ว โฆษณาชิ้นที่ฉันกำลังจะพูดถึงต่อไปนี้ก็ยังคงสร้างความประทับใจได้ไม่ต่างกัน

“Real Travelers” คือชื่อโฆษณาตัวนี้ และเอาอีกแล้วค่ะท่านผู้อ่าน แค่เพลงประกอบโฆษณาก็สามารถดึงความสนใจฉันได้อีกเช่นเคย คราวนี้เป็นการนำบทเพลง “รอวันฉันรักเธอ” ของอ๊อด คีรีบูน มาเรียบเรียงดนตรีให้ฟังแล้วมีทำนองทันสมัยยิ่งขึ้น ซึ่งฟังแล้วน่าสนใจ และไพเราะกันไปคนละแบบกับต้นฉบับ

โดยผู้ขับร้องเพลงในเวอร์ชันใหม่นี้ ได้แก่ ก้อย ชิดชนก บุญเสริมทรัพย์ ได้ยินเพลงนี้แล้ว ท่วงทำนองเพลงเหมือนจะชักนำให้จิตใจล่องลอยไปกับบทเพลงได้อย่างง่ายดาย ฟังแล้วมันก็จะฟุ้งๆ ฝันๆ อะไรประมาณนั้น

ยิ่งถ้าได้ดูเรื่องราวในตัวโฆษณา โอว...แบบมันดีมากเลยอ่ะ ยังคงมาตรฐานการเลือกนักแสดงหน้าตาดีได้อย่างไม่มีที่ติ พระเอกเนี่ยอย่างหล่อ อู๊ยยย อะไรมันจะงานละเมียดแบบนี้ ดูแล้วเคลิ้ม อยากจะมุดหัวเข้าไปในจอ แล้วโผล่ไปหาพระเอกเลยล่ะ (ซึ่งพระเอกคงร้องบอกออกมาแทบทันทีว่าไม่เอาโว้ย กลับไปเถอะ)

แต่พระเอกเนี่ย หล่อจริงๆ นะ ดูเป็นผู้ชายเงียบขรึม แต่อบอุ่น แบบถ้าได้ไปนั่งสบตาด้วยเนี่ย แอร๊ย! แค่คิดก็ชวนเขินแล้ว นี่ก็กำลังนั่งบิดมือด้วยความเขินอายไปมา (แกจะอายอะไรกัน ตื่นได้แล้วเฟ้ย)

จากการไปสืบถามท่านผู้รู้ ทำให้ได้ทราบข้อมูลของคุณพระเอกมานิดหน่อย สุดหล่อผู้นี้มีชื่อว่า Roy James Carroll เป็นลูกเสี้ยวถึง 3 สัญชาติ คือ จีน-อังกฤษ-ญี่ปุ่น โพรไฟล์ดีงามมาก จบการศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ ดีกรีเกียรตินิยมเชียวนะ แล้วมาศึกษาต่อด้านการบิน ปัจจุบันเป็นกัปตันสุดหล่อ ตัวสูง ดูแข็งแรง แถมมีสีตาสวยด้วย บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าเป็นสีอะไร มันเหมือนจะผสมสีเขียวกับน้ำตาล เอ...ไม่แน่ใจว่าแบบนี้เค้าเรียกกันว่านัยน์ตาสีเฮเซลรึป่าว

ส่วนนางเอกก็ดูน่ารัก สดใสดี คนนี้ก็เป็นลูกครึ่งเช่นเดียวกัน ผสมระหว่างไต้หวัน-อังกฤษ ชื่อ Lucy Leston เวลาเธอยิ้มแล้วน่ารักดี ซีนที่ทำอาหารร่วมกันกับคุณพระเอก แล้วเธอออกท่าทางโก๊ะๆ ติงต๊อง ทำเอาฉันดูไป ขำไป (แน่นอนว่าคุณพระเอกก็ยังคงความหล่อ ขรึม และอบอุ่นเหมือนเคย)

ฉากประทับใจเหรอ มีเยอะเลย เริ่มตั้งแต่ซีนที่นางเอกขึ้นไปรับรางวัล พอมองไปก็เห็นพระเอกกำลังปรบมือแสดงความยินดีให้กับเธออยู่ จากนั้นคุณพระเอกสุดหล่อก็เข้ามาทำความรู้จักกับนางเอก โห...ยิ้มที ฉายรังสีอบอุ่นโอปป้ามาถึงฉันเลย (แกเกี่ยวอะไรกับเค้ายะ)

หรือว่าจะเป็นซีนที่คุณพระเอกแสนดีทำอาหารเช้าแล้วยกมาบริการนางเอกถึงเตียง จากนั้นสองคนก็กินอาหารเช้าด้วยกัน กระจุ๋งกระจิ๋ง หงุงหงิง มุ้งมิ้ง แล้วพระเอกก็เผยรอยยิ้ม จากนั้นนางเอกก็หันไปซบ ฮือๆ อิจฉามาก

ยังมีอีกนะ เพิ่มความตาร้อนกันไม่หยุดหย่อนกับฉากที่นางเอกโผล่หน้ามาแอบดูพระเอกตอนกำลังแต่งตัวจะไปงานเต้นรำ (มั้ง) เมื่อไปถึงงาน หลังจากนั่งดูคนอื่นเต้น นางเอกก็ชวนพระเอกให้ออกไปเต้นด้วยกัน คุณพระเอกออกอาการอิดออดกันเล็กน้อยพองาม แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ให้แก่ลูกตื๊อของนางเอก ซีนนี้จะได้เห็นพระเอกในชุดสูท แถมได้มองช่วงบ่ากว้างๆ ของสุดหล่อไปด้วย (ไม่ไหวแล้ว ขอมโนตัวเองเป็นนางเอกแป๊บนะ)

จากนั้นก็ตัดภาพมาที่ฉากพระเอกซึ่งทำงานอยู่ New York กำลังคิดถึงนางเอกซึ่งอยู่กันคนละประเทศ จากนั้นคุณพระเอกก็ตัดสินใจกดคอนเฟิร์มตั๋วเครื่องบินเพื่อเดินทางกลับมาหานางเอก ฉากนี้แหละที่ฉันสังเกตเห็นสีนัยน์ตาของคุณพระเอก แต่ก็เป็นการเห็นเพียงแว้บๆ ไม่นานพอที่จะทำให้รู้ว่าตกลงแล้วคุณเขามีตาสีอะไรกันแน่

โฆษณาตัวนี้แบบเต็มๆ มีความยาวถึง 3 นาทีกว่าๆ เชียวนะ แต่ฉันก็นั่งดูเพลินเลย (ติดใจความหล่อของพระเอกก็บอกมาเหอะ) ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังดูภาพยนตร์สักเรื่อง ดูไปก็ยิ้มไปด้วย นี่ไม่ได้บ้า แต่กำลังอินกับตัวเรื่องราวอยู่ เข้าใจใช่มะ

เมื่อดูไปจนจบเรื่อง จะได้ความรู้สึกอบอุ่น ละมุนใจ พร้อมกับการเฝ้าฝันหาถึงผู้ชายแบบนี้ในชีวิตจริง (จะมีมั้ยเนี่ย) เพลงก็เพราะ นักแสดงก็ดี ภาพก็สวย ดูแล้วมีความสุข สมกับประโยคปิดท้ายโฆษณาที่ว่า “ไม่มีจุดหมายไหน ไกลเกินใจเรา”

Source

ภาพประกอบ: Photo by Kai Pilger from Pexels