สงวนศรี

หากวันไหนมีธุระแถวถนนวิทยุ ฉันมักจะแวะทานข้าวกลางวันที่ร้านสงวนศรี ร้านเก่าแก่ที่เปิดให้บริการมาเป็นเวลานาน ที่ตั้งของร้านถือเป็นทำเลทอง เพราะอยู่ท่ามกลางย่านธุรกิจ ใกล้กับสถานทูตอเมริกาและโรงแรมหลายแห่ง ประกอบกับอาหารรสชาติอร่อย ทำให้ร้านนี้มีลูกค้าเนืองแน่นเสมอ

เมนูที่ฉันเคยลองและติดใจคือ ต้มโคล้งปลากรอบ น้ำต้มโคล้งที่รสชาติเปรี้ยว ผสมผสานกับกลิ่นปลากรอบหอมๆ ซดน้ำซุป กินกับข้าวสวยร้อนๆ ฟินมาก อีกหนึ่งเมนู ซึ่งเป็นจานพิเศษ เพราะไม่ได้มีอยู่ในเมนูของทางร้าน แต่วันนั้นฉันโชคดีได้กิน เพราะคุณป้าเจ้าของร้านแนะนำ คือ ยำหมูกรอบ นี่ก็ดีต่อใจ เวลาได้เคี้ยวหมูกรอบที่มีน้ำยำราด แฮปปี้สุดๆ โอย...อยากกินอีก

ผัดมักกะโรนีไก่ของร้านนี้ก็อร่อยนะ เป็นเส้นมักกะโรนียาวๆ ผัดกับซอสมะเขือเทศพอขลุกขลิก เข้ากันได้ดีกับเนื้อไก่ อร่อยแบบไม่น่าเชื่อ เดิมทีฉันเองก็ไม่มีความคิดที่จะสั่งเมนูนี้หรอก เผอิญว่าวันนั้นหิวมาก ไส้แทบขาด หลังจากเดินเข้าร้าน ไม่อยากเสียเวลาอ่านเมนูนาน กวาดสายตาไปเจอเมนูนี้ ก็เลยสั่งด้วยความรวดเร็ว และโชคดีที่อาหารมาเสิร์ฟไวด้วย วันนั้นเลยรอดตายไป เพราะได้อาหารอร่อยช่วยชีวิตเอาไว้

วันหนึ่งเมื่อสองปีก่อน ฉันไปทำธุระกับแม่ที่โรงแรมที่อยู่ใกล้กับที่ร้าน ด้วยความเสียดายตังค์ของแม่ที่ไม่อยากจ่ายเงินกินอาหารแพงๆ ในโรงแรม ฉันเลยพาแม่มานั่งกินมื้อกลางวันที่ร้านนี้ เปิดดูเมนูเรียบร้อย แม่ก็ยังไม่สั่งอาหารซะที ฉันเลยจัดการสั่งไปเลยทีเดียว กะว่าสั่งมาให้แม่กินด้วย

ลาบหมูวุ้นเส้นเป็นเมนูแรกที่ฉันสั่ง เป็นเมนูที่ยังไม่เคยกินมาก่อน แต่พออ่านแล้ว รู้สึกสนใจขึ้นมา อยากลองชิมว่าพอมาผสมกันแล้ว รสชาติจะเป็นอย่างไร และก็ไม่ผิดหวัง มันอร่อย เข้ากันดีมาก เปรี้ยว เผ็ดนิดๆ สองแม่ลูกตักกินไปมา เผลอแป๊บเดียว หมดเกลี้ยงจานซะแล้ว

ข้าวผัดอลาคิงเป็นเมนูที่ฉันสั่งเป็นจานหลักในคราวนั้น นี่ก็เหมือนกัน ไม่เคยกินมาก่อนนะ แต่ชื่อแปลกดี เลยถือโอกาสสั่งมาลองชิมซะเลย เป็นข้าวผัดกับเนย แฮม และลูกเกด มีหอมเจียวสีเหลืองโรยโปะมาบนข้าว เสิร์ฟพร้อมกันกับไก่อบซอส เมนูนี้ก็โอเคนะ ไม่ได้ชอบเป็นพิเศษ แต่รสชาติถือว่าอร่อยผ่านเกณฑ์ (จะเกณฑ์ใครล่ะ ก็เกณฑ์ฉันไง)

นั่งกินกันสองคน แม่ก็ไม่ยอมสั่งอะไรเพิ่ม จนฉันต้องถามให้หายข้องใจ และก็ได้ความว่า แม่กลัวราคาอาหารมันจะแพง เลยไม่อยากสั่งอะไรมากิน (อาศัยมากินของลูกแทน) พอตอนฉันจ่ายเงิน แม่เลยได้รู้ว่า ราคาอาหารของร้านนี้ ไม่ได้แพงอย่างที่คิดนะ ตามความเห็นส่วนตัวของฉัน หากเทียบกับทำเลที่ตั้งของร้านที่อยู่ใจกลางย่านธุรกิจด้วยแล้ว ฉันว่าราคาอาหารของทางร้านค่อนข้างถูกซะด้วยซ้ำไป

ครั้งหนึ่งฉันเคยซื้อสาคูไส้ไก่ของร้านนี้กลับบ้าน เพื่อเอาไปฝากพ่อกับแม่ หลังจากส่งอาหารให้ทั้งคู่แล้ว ตกเย็นเดินไปถามแม่ว่า เป็นอย่างไรบ้าง สาคูอร่อยมั้ย แม่ทำหน้าเสียดายแล้วก็ (แอบ) ฟ้องว่าตัวเองไม่ได้กินสาคูเลยสักชิ้นเดียว ตั้งกล่องเอาไว้บนโต๊ะ ไปทำงานบ้าน ออกมาอีกที สาคูทุกชิ้นลงไปอยู่ในกระเพาะพ่อจ๋าหมดแล้ว พอไปถามพ่อ หลังจากพ่อคิดอยู่ครู่หนึ่งก็บอกว่าเนื้อสาคูมันเรียบดี แต่ฉันว่ามันคงอร่อยใช้ได้เลยล่ะ ไม่งั้นพ่อจ๋าไม่เผลอกินหมดจนถึงกับลืมแบ่งไว้ให้แม่หรอก

สงวนศรี เป็นร้านที่ไม่เน้นบรรยากาศ ใครไปเยือนร้านนี้ ควรโฟกัสไปที่รสชาติอาหาร และความอิ่มเอมใจที่ได้กินอาหารอร่อย คุณป้าเจ้าของร้าน รวมไปถึงบรรดาพนักงานที่ร้านเป็นคนรุ่นเก่าแทบทั้งนั้น เวลาไปทานอาหารร้านนี้ จะให้ความรู้สึกเหมือนไปกินข้าวบ้านเพื่อน แล้วมีญาติผู้ใหญ่มาทำอาหารให้กิน

ถ้าจะมาร้านนี้ ควรหลีกเลี่ยงเวลาเที่ยง เพราะเวลานั้นน่าจะเจอกับคลื่นพนักงานออฟฟิศละแวกใกล้เคียงที่ต่างมาทานอาหารกลางวัน ลูกค้าของร้านนี้มีทั้งชาวไทย และชาวต่างชาติ (อยู่ใกล้สถานทูตกับโรงแรมไง) เวลาไปกินข้าวก็อาจจะได้รู้สึกถึงความอินเตอร์นิดๆ

ครั้งหน้าถ้าได้ไปเยือนร้านนี้อีก ฉันมีเมนูในใจเรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องเสียเวลาอ่านรายการอาหารให้วุ่นวาย เดินเข้าร้านปุ๊บ หาโต๊ะนั่ง สั่งอาหารแล้วรอกินอย่างเดียว แหม...พูดแล้วก็อยากไปมันซะวันพรุ่งนี้เลยเชียว

Source

ภาพประกอบ: Photo by Julia Sakelli from Pexels