Coffee & TV

นี่เป็นชื่อเพลงที่ฟังแล้วดูสบาย ชวนให้นึกถึงการนั่งจิบกาแฟจากแก้วที่มีไอร้อนลอยขึ้นมา พร้อมกลิ่นหอมกรุ่น ดื่มกาแฟไปพลาง นั่งดูโทรทัศน์ไปด้วย ชีวิตดีเนอะ (แม้ความจริงแล้ว ฉันจะไม่ดื่มกาแฟก็ตามที แต่กลิ่นหอมของมันนั้น แสนจะดึงดูด และชวนให้เคลิ้มได้ในบางเวลา)

เพลงนี้เป็นเพลงจากวง Blur วงร็อกสัญชาติบริติช อยู่ในอัลบั้มชื่อ “13” ซึ่งเป็นอัลบั้มชุดที่ 6 ของทางวง (และอัลบั้มชุดนี้ ได้ William Orbit ผู้ที่ฉันเคยกล่าวถึงไปแล้วในโพสต์ก่อนหน้านี้ มาทำหน้าที่เป็น producer) โดยความพิเศษของเพลงนี้ คือ การที่ Graham Coxon มือกีตาร์ของวง ทำหน้าที่ร้องนำ โดยมี Damon Albarn นักร้องนำของวง สลับหน้าที่มาเป็นคนร้องประสาน

เมื่อพูดถึง Coffee & TV สิ่งที่ฉันนึกถึงเป็นอย่างแรก คือ ภาพของนมกล่องมีชีวิต ตัวสีฟ้า-ขาว ซึ่งเป็นตัวแสดงหลักแสนจะน่ารักใน MV เพลงนี้ โดยบอกเล่าเรื่องราวการเดินทางผจญภัยของเจ้านมกล่อง เพื่อออกตามหาลูกชายของเจ้าของบ้านที่มันอาศัยอยู่ และผู้ที่รับบทเป็นลูกชายในเรื่อง ก็คือ Graham มือกีตาร์นั่นเอง

ตลอดทั้ง MV ก็จะเป็นการเฝ้าติดตามภารกิจของเจ้านมกล่องตัวน้อยที่ทำให้ฉันเอ็นดูมันเหลือเกิน ยิ่งฉากที่เจ้านี่เดินไปเห็นอะไรที่มันรู้สึกกลัว ปากมันก็จะเบะ และวิ่งหนีด้วยความหวาดหวั่น ดูไปก็ขำไป ตอนท้ายของเพลง เป็นอะไรที่สะเทือนใจฉันเป็นอย่างมาก อยากจะโกรธผู้กำกับ MV แต่สุดท้ายแล้ว ฉันก็ลดโทษให้ผู้กำกับกึ่งหนึ่ง เพราะฉากจบทำออกมาได้น่ารัก น่าเอ็นดู เช่นที่เคยเป็นมาตลอดทั้งเพลง

Coffee & TV เกิดจากการต่อสู้กับอาการ Alcoholism ของ Graham Coxon โดยเขาอาศัยการดูโทรทัศน์และการดื่มกาแฟ เป็นตัวช่วยบำบัดอาการติดสุราของตนเอง และนั่นจึงเป็นที่มาของชื่อบทเพลงนี้

นอกจากนี้ ในอัลบั้ม 13 ยังมีบทเพลงเพราะๆ อย่าง Tender อีกด้วย ซึ่งท่อนที่ฉันชอบในเพลงนี้ อยู่ตรงประโยคซึ่ง Graham Coxon เป็นคนร้องที่ว่า “Oh my baby. Oh my baby. Oh why. Oh my.” และถ้าได้ดู MV เพลงนี้ด้วยแล้ว จะรู้สึกได้ถึงพลังจากการประสานเสียงของเหล่าแบ็คอัพ ตรงช่วงที่ร้อง “Come on, come on, come on. Get through it. Come on, come on, come on. Love's the greatest thing that we have. I'm waiting for that feeling. I'm waiting for that feeling. Waiting for that feeling to come.” ฟังแล้วอยากไปแจมด้วย (ใครเชิญแกมิทราบ)

Blur เป็นวงที่ฉันเฝ้าติดตามผลงานเพลงของพวกเขามานานแล้ว ตั้งแต่ช่วงยังเป็นวัยรุ่น ต่อเนื่องมาถึงจนเป็นนักศึกษา อัลบั้มที่ 4 ของพวกเขาอย่าง The Great Escape ถือเป็นอัลบั้มที่ฉันชื่นชอบมากที่สุด มีเพลงเพราะมากมายหลายเพลงด้วยกัน ทั้ง Stereotypes, Best Days รวมทั้ง 2 เพลงโปรดของฉันอย่าง Country House และ Charmless Man ด้วย

Song 2 ซึ่งเป็นเพลงที่อยู่ในอัลบั้มที่ 5 (ที่ใช้ชื่อวงเป็นชื่ออัลบั้ม) ก็เป็นบทเพลงที่ทำให้เหล่าสาวกได้กระโดดโลดเต้นด้วยความสะใจ พร้อมกับแหกปากตะโกนไปด้วยว่า “When I feel heavy metal. Woo-hoo! And I’m pins and I’m needles.” สาวกคนไหนที่กระโดดตั้งแต่เพลงเริ่ม อาจมีอาการลิ้นห้อย หมดพลังในตอนท้ายเพลงได้นะ

เมื่อความมีอายุค่อยๆ เข้ามาเยือนฉัน (ต้องใช้คำว่า “ค่อยๆ” เพื่อปลอบใจตัวเอง) จะให้ไปกระโดดโลดเต้น แหกปากร้องปาวๆ ไปตามเพลง น่าจะเป็นอะไรที่โหดร้ายกับสภาพร่างกายมากกว่าจะทำให้รู้สึกกระปรี้กระเปร่า ดังนั้น ฉันจึงขอกลับไปฟัง Coffee & TV และนั่งดูเจ้าตุ๊กตานมกล่องสีฟ้า-ขาวตัวนั้น น่าจะเหมาะกว่า

So give me smoothie and TV…peacefully!

Source

ภาพประกอบ: Photo by Fa Romero from Pexels