ฝน ลม ฉัน

วันนี้เป็นวันศุกร์ แม้จะยังไม่ถึงศุกร์สิ้นเดือนก็ตามที แต่ฉันคาดว่าเมื่อช่วงเย็นที่ผ่านมา รถน่าจะติดเพราะฝนที่ตกลงมาปรอยๆ เกือบตลอดทั้งวัน

ฉันไม่ค่อยชอบฤดูฝน มันมักจะมาพร้อมกับความร้อนอบอ้าว หลังจากที่ฝนตกลงมาก็ทิ้งความเฉอะแฉะไว้อีก ยิ่งวันไหนซักผ้า ตากผ้าในวันฝนตก ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหงุดหงิดใจยิ่งนัก ผ้าก็ไม่แห้ง พื้นก็เปียกแฉะ

อย่างไรก็ตาม วันฝนตกก็ยังมีข้อดีอยู่บ้าง เพราะวันใดที่ฝนตก ฉันก็ไม่ต้องรดน้ำต้นไม้ เพราะสายฝนที่ตกลงมาได้มอบความชุ่มฉ่ำให้กับบรรดาต้นไม้ ดอกไม้ ใบหญ้า รวมทั้งวัชพืชที่สนามเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ช่วยประหยัดค่าน้ำและฉันก็ไม่ต้องลงแรงลากสายยางเหวี่ยงไปทั่วสนาม เฮ้อ! โชคดีไป

ฉันไม่ชอบลมพัด มันมักจะมาพร้อมเศษใบไม้ที่ร่วงหล่นจากต้น หลังจากลมพัดผ่านไป ฉันก็ได้แต่บ่นลมบ่นฟ้าอยู่คนเดียว พร้อมทั้งหยิบไม้กวาดออกมาเพื่อลงมือกวาดเศษใบไม้ที่ร่วงเกลื่อนกลาดอยู่ตามพื้น

เช่นเดียวกับฝน ลมก็ย่อมต้องมีข้อดีเช่นกัน ถ้าตัดความรำคาญใจในการคอยตามเก็บกวาดใบไม้ทุกตระกูลที่หล่นตามพื้นออกไป ฉันก็จะรู้สึกได้ถึงความเย็นยามที่ลมพัดมาปะทะใบหน้า อืม! เย็นสบาย

อยากฝากหนึ่งบทเพลงจากใจฉันให้กับคุณพิรุณและคุณวายุ (โปรดร้องตามทำนองเพลง สงสารกันหน่อย ที่ขับร้องโดยคุณมาลีวัลย์ เจมีน่า) เผื่อฉันจะได้รับความเห็นใจขึ้นมาบ้าง “ฝนจ๋าอย่าตกได้ไหม ลมจะพัดแรงไปไหน อาจต้องซักผ้าใหม่ ใบไม้เกลื่อนกลาดเลยเธอ ฝน...จะตกหนักไปไหน ลม...หยุดพัดไม่อยากเจอ เสื้อผ้าต้องตากนะเออ วอนลมฝนเห็นใจหน่อย”

ป.ล. วันนี้ไม่ได้เก็บผ้าที่ซักและตากไว้เพราะมันยังไม่แห้ง ใบไม้ที่ลมพัดมาก็ยังไม่ได้กวาด

Source
ภาพประกอบ: Photo by Bibhukalyan Acharya from Pexels