เรือนบุลลา – กวิน


จะบอกว่านี่เป็นครั้งแรกของการรีวิวหนังสือนิยายที่อ่านจบไปแล้วเรียบร้อยของฉันเลยนะ เพราะฉะนั้น ผิดพลาดประการใด ขออภัยล่วงหน้ามา ณ ที่นี้เลย

ฉันตัดสินใจซื้อเรื่องนี้มาอ่าน เพราะชอบหน้าปก (ผิด!) แต่จะว่าไปแล้ว หน้าปกหนังสือก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ฉันตัดสินใจซื้อง่ายขึ้น เห็นแล้วติดใจภาพดอกไม้กับโทนสีฟ้า-ชมพู

ความจริงคือหลังจากเห็นหน้าปก เลยลองเข้าไปอ่านที่นักเขียนลงไว้ในเว็บ เพื่อจะได้รู้ว่าโทนของเรื่องเป็นอย่างไร ใช่แนวที่ฉันชอบอ่านหรือไม่ หลังจากอ่านบทนำไปจนถึง 45% ของบทที่สองแล้ว ก็ตัดสินใจสั่งซื้อออนไลน์ทันที (ใจง่ายจริงๆ นะแก อ่านยังไม่ทันครบบทที่สองเลยด้วยซ้ำ)

หลังจากเห็นตัวเล่มของจริง ฉันก็เกิดอาการท้อเล็กๆ เนื่องจากความหนาของหนังสือ ทำให้ชักเริ่มหวั่นๆ ว่าจะอ่านจบไหมหนอ ทีแรกก็ตั้งใจว่าจะลองเปิดดูแว้บๆ ตรงบทที่อ่านค้างไว้ แล้วเดี๋ยวค่อยมาอ่านอีกที แต่กลายเป็นการนั่งอ่านยาวอย่างเพลิดเพลิน จนอ่านจบได้ภายในหนึ่งวัน (นี่ภูมิใจมากที่อ่านจบอย่างรวดเร็ว)

นางเอกของเรื่องนี้เป็นทายาทร้านดอกไม้ โดยเธอรับจัดดอกไม้ทั้งที่ร้าน ขายออนไลน์และรับจัดนอกสถานที่ อ่านแล้วก็คิดว่าดีจังนะ ได้อยู่ท่ามกลางดอกไม้ที่สวยงาม น่าจะทำให้อารมณ์ดี คิดแล้วก็อยากกระโดดเข้าไปในนิยายและไปขอสมัครเป็นผู้ช่วยในร้านนางเอกจังเลย (พลั่ก! เสียงคนโดนถีบออกมาจากร้าน)

ส่วนพระเอกของเรื่อง เป็นเจ้าของบริษัทจัดงานอีเวนท์ คุณเค้าเป็นคุณชาย มียศหม่อมหลวง เพีอนๆ จะเรียกติดปากว่า “หม่อม” ซึ่งเจ้าตัวก็มักจะติงกลับมาว่าเป็นการเรียกขานที่ผิดนะ แต่เพื่อความง่ายดายในการกล่าวถึง ฉันก็ขอเรียกคุณชายว่าหม่อมเหมือนเพื่อนๆ ก็แล้วกัน บุคลิกของหม่อม จะดูเนี้ยบ เรียบกริบ ต้องเป๊ะทุกองศา ไปกินหมูกระทะยังใส่สูทไปเลยค่ะ (สูทตัวนึงของหม่อมก็ราคามหาโหด ไม่เชื่อไปถามคุณบลูได้เลย)

เป็นเรื่องที่อ่านได้เพลินๆ เรื่อยๆ แบบว่ารู้ตัวอีกที อ้าว! จะจบแล้วเหรอ มีฉากที่ทำให้หัวเราะและขำได้ในหลายฉาก ฉากที่ฉันนั่งขำอยู่คนเดียว จะเป็นฉากที่หม่อมกับเพื่อนอีกสองคนที่เปิดบริษัทมาด้วยกัน กำลังเจอปัญหาบางอย่าง ระหว่างที่ทั้งสามคนคุยกันอยู่นั้น หม่อมก็ได้พูดถึงเรื่องที่พวกเขาได้ทำการปรับสภาพสวนหน้าออฟฟิศ และ “พลังชี่” ก็ถูกกล่าวถึงขึ้นมา ซีนนี้ทำฉันอ่านไปแล้วก็กุมท้องไป นั่งขำตัวงอ

สิ่งหนึ่งที่ฉันชอบในเรื่องนี้ คือ ชื่อของตัวละครแต่ละตัว อย่างครอบครัวนางเอก พี่น้องทุกคนจะมีชื่อเล่นเป็นสี โดยอิงตามชื่อจริงของแต่ละคน พี่ชายนางเอกที่มีอาชีพเป็นวิศวกรแท่นขุดเจาะน้ำมัน ชื่อบุริม (บราวน์) ตัวนางเอกชื่อบุลลา (บลู) และน้องสาวนางเอกชื่อกลิกา (กรีน)

เรื่องราวของพระเอก-นางเอก อ่านแล้วก็ชอบนะ แต่ตัวละครที่ขโมยซีน รวมทั้งขโมยใจของฉันไป เห็นจะเป็น “คุณฉม” เจ้าสุนัขพันธุ์คอร์กี้ ซีนไหนมีคุณฉม ฉันจะตั้งใจอ่านเป็นพิเศษ (ฉม แปลว่า หอม คุณย่าของพระเอกเป็นคนตั้งชื่อนี้ให้กับคุณฉม) ยิ่งอ่านตอนที่หม่อมพาคุณฉมไปหานางเอกที่ไร่ดอกไม้ที่ปากช่อง นึกภาพตามแล้วรู้สึกเอ็นดูทั้งคุณหม่อมและคุณฉม แม้จะไปไร่ดอกไม้ พระเอกก็ยังคงความเป็นหม่อมของตัวเองอย่างเหนียวแน่นด้วยการใส่สูท ถือสายจูงคุณฉมที่สะพายเป้ของสุนัขอยู่บนหลัง อู๊ยยย...น่ารักอะไรอย่างนี้

นอกจากนี้ ยังมีตัวละครอีกหลายตัวที่พออ่านไปแล้ว ทำให้ฉันอยากรู้เรื่องราวของพวกเขาเพิ่มขึ้นอีก คนแรกคือ “คุณปี” หรือทวีปี เจ้าของไร่ดอกไม้ที่ปากช่อง ที่ทำฉันติดใจตั้งแต่ชื่อแล้ว (ทวีปี แปลว่า เสือ) อ่านไปอ่านมา ทำไมรู้สึกว่าชอบบุคลิกของคุณปีมากกว่าพระเอกนิดนึง ยิ่งนึกภาพตามที่นักเขียนบรรยายว่าเป็นชายหนุ่มคมเข้ม สูงหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตร ฮือ...ดีอะ

คนต่อมาคืออดีตนางแบบผู้ผันตัวมาเป็นดีไซเนอร์อย่าง “เพกา” หญิงสาวฝีปากกล้า มีพาหนะคู่ใจ คือ บิ๊กไบค์ บุคลิกของเพกาดูลึกลับ น่าค้นหาดี อยากรู้ว่าอดีตของเธอเป็นอย่างไร ถึงทำให้มีบุคลิกห้าวหาญ ไม่กลัวใครหน้าไหนอย่างในปัจจุบัน

รวมไปถึง “ดานุ” ผู้เป็นเพื่อนและหุ้นส่วนของหม่อม ชายผู้ชอบเขียนขอบตาดำและพันผ้าพันคอ ที่เหมือนว่าโชคชะตาจะทำให้ต้องจับพลัดจับผลูมาทำงานร่วมกับเพกา และตอนหลังก็เหมือนจะเป็นคู่หูของเพกาไปแล้วโดยปริยาย อยากรู้ว่าเรื่องราวของสองคนนี้จะเป็นยังไงต่อ

อีกคนที่น่าสนใจไม่แพ้คุณปีของฉัน (เดี๋ยวนะ คุณปีเค้าไปเป็นของแกตั้งแต่เมื่อไหร่กัน หยุดมโนซะที) ก็คือภูมิสถาปนิกอย่าง “ปลาวาฬ” หรือปวาล คนนี้แหละที่เป็นคนปรับแต่งสวนของออฟฟิศคุณหม่อม จนคุณหม่อมต้องเปรยๆ ถึงพลังชี่ไง รู้สึกว่านักเขียนได้เปิดเรื่องของปลาวาฬไว้เรียบร้อยแล้ว จะเป็นแนวไหน เดี๋ยวต้องลองตามอ่านต่อไป

นอกจากปลาวาฬ ก็ยังมีน้องสาวของปลาวาฬที่ชื่อ “ปลาหวาน” ที่ฉันอยากจะรู้เรื่องของเธอมากขึ้น และเรื่องราวของปลาหวานก็กำลังจะมีให้อ่านเหมือนกัน เพราะเห็นในหน้าเพจของคุณนักเขียน มีการมาหย่อนเรื่องของเธอนิดหน่อยให้ฉันได้อยากรู้อยากเห็นมากๆ

โอ! เดิมทีคิดว่าจะเขียนแค่สั้นๆ ทำไมมันขยายมาได้ถึงขนาดนี้ล่ะนี่ ใครที่อยากรู้เรื่องราวเต็มๆ แนะนำให้ไปหาซื้อมาอ่านกันนะ จะได้อรรถรสมากกว่าที่ฉันเขียนพร่ำพรรณนาอีก เรื่องนี้น่ารัก มีความซีเรียสผสมมาเล็กน้อย ไม่มากจนปวดหัว ใครที่ได้อ่านแล้ว คาดว่าอาจจะมีหลายคนที่ตอนนี้กำลังตั้งหน้าตั้งตารอผลงานเรื่องต่อไปของคุณกวินกันอย่างใจจดใจจ่อเหมือนฉันในตอนนี้

Sources
FB: กวิน/Chewway Sepia

ภาพประกอบ: Photo by rawpixel.com from Pexels

Comments