สาวญี่ปุ่นในดวงใจ

นานมาแล้ว ฉันมีโอกาสได้ดูละครโทรทัศน์ของญี่ปุ่นเรื่อง ランチの女王 (The Queen of Lunch) ตัวเอกของเรื่องนี้ เป็นหญิงสาววัยทำงานที่ดูจะมีความสุขมากกับการกิน เมื่อถึงเวลาพักเที่ยง เธอจะตระเวนหาร้านอาหารที่ขายอาหารอร่อยๆ วันหนึ่ง ขณะที่เธอกำลังจะเริ่มรับประทานอาหารเที่ยง เธอก็ได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่งที่มาดึงตัวเธอออกจากร้านและขอร้องเธอให้ช่วยสวมบทบาทเป็นแฟนของเขา เพื่อเขาจะได้กลับบ้านไปหาพ่อของเขาได้

ในตอนแรกนั้น นางเอกได้ปฏิเสธที่จะให้ความช่วยเหลือ แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ ยอมรับบทแฟนกำมะลอ และไปที่บ้านผู้ชายคนนั้นที่เปิดเป็นร้านอาหาร ไปๆ มาๆ สรุปว่านางเอกก็ได้ไปช่วยงานที่ร้านอาหารแห่งนั้นและรู้จักกับครอบครัวของผู้ชายคนนั้นที่มีทั้งพ่อของเขาและเหล่าน้องชายทั้งสามคน

นี่คือเรื่องราวคร่าวๆ นะ ส่วนใครเป็นพระเอกตัวจริง ถ้าอยากรู้ แนะนำให้ไปลองหามาดูกันเอาเอง ผู้ที่มารับบทเป็นนางเอกของเรื่องนี้ ได้แก่ Yūko Takeuchi นักแสดงชาวญี่ปุ่นที่เวลาเธอยิ้มแล้ว โลกดูสดใสมาก ละครเรื่องนี้ทำให้ฉันได้รู้จักเธอเป็นครั้งแรกและชื่นชอบเธอจากฉากการกินอาหารที่ดูเธอจะฟินเอามากๆ เห็นได้จากสีหน้าท่าทางปลื้มปริ่ม เวลาที่ได้ตักอาหารเข้าปาก หลังจากนั้นก็ยิ้มและพูดว่าอร่อยจัง โฮ! ได้ดูแล้ว เล่นเอาฉันอยากกินข้าวห่อไข่ที่ราดด้วย demi-glace sauce ไว้ด้านบน แบบในละครที่เธอแสดงจริงๆ เป็นนักแสดงที่เข้าถึงบทบาทในด้านการกินอาหารมาก

เรื่องต่อมาที่ทำให้ฉันประทับใจไปกับบทบาทการแสดงของเธอ คือ ภาพยนตร์เรื่อง Be With You หรือที่มีชื่อเป็นภาษาญี่ปุ่นว่า いま、会いにゆきます โดยในเรื่องนี้ คาแรคเตอร์ของตัวละครที่เธอได้รับบทบาทจะมีความแตกต่างจากเรื่อง The Queen of Lunch ค่อนข้างมาก เพราะในเรื่องแรกนั้น เธอเป็นสาวโสดที่อยู่ในวัยทำงาน บุคลิกสดใส ร่าเริง มี moment เศร้าบ้างเล็กน้อย

ส่วนในเรื่อง Be With You เธอต้องมารับบทเป็นหญิงสาวที่แต่งงานและมีลูกชายหนึ่งคน แถมยังดูเหมือนว่าไร้ความทรงจำต่อโลกปัจจุบันที่เธออยู่อีกด้วย จำได้ว่าตอนที่ดูเรื่องนี้ในโรงหนัง ฉันร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความอิน ฉันชอบหนังเรื่องนี้ตอนพาร์ทที่เล่าย้อนไปในช่วงที่นางเอกกับพระเอกอยู่ชั้นมัธยม เป็นเพื่อนร่วมโรงเรียนและเรียนห้องเดียวกัน ดูแล้วน่ารัก เข้าใจอารมณ์แอบชอบเลย ยิ่งฉากที่พระเอกแข่งวิ่ง แล้วตัดมาตอนที่มีการมอบเหรียญรางวัล และนางเอกแอบทำอะไรบางอย่างเพื่อพระเอก ซีนนั้นจำได้แม่นเลย แอบหัวเราะขลุกๆ ขลักๆ อยู่คนเดียว (ดูในโรง ไม่กล้าหัวเราะดัง เกรงใจชาวบ้าน)

หรือว่าจะเป็นฉากที่นางเอกเข้าไปมุงดูที่บอร์ดที่ติดรูปของเพื่อนร่วมห้อง ที่แต่ละรูปจะมีการติดหมายเลขของรูปเอาไว้ เพื่อให้เพื่อนคนอื่นๆ สั่งอัดรูปที่อยากได้มาเก็บไว้เป็นที่ระลึก เนื่องจากใกล้จะเรียนจบชั้นมัธยมกันแล้ว จากนั้นก็ต้องแยกย้ายกันไปเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัย โอกาสที่จะได้เจอกันเหมือนสมัยมัธยมน่าจะน้อยลง ซีนที่นางเอกสั่งอัดรูปก็เป็นอีกหนึ่งฉากที่ฉันประทับใจ

ตัดมาที่ภาคปัจจุบัน นางเอกจะเป็นคนคอยดูแลและสอนลูกชายในเรื่องต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการสอนลูกให้หัดตากผ้า ช่วยขัดรองเท้าที่ใส่ไปทำงานของพระเอก หรือสอนลูกทอดไข่ดาว เพื่อเตรียมเป็นอาหารเช้าให้พระเอก ดูแล้วจะได้เห็นพัฒนาการในการทอดไข่ของลูกชายของเธอ จากที่ตอกไข่ยังไม่ค่อยจะเป็น จนกระทั่งทอดไข่ได้สำเร็จ หรือว่าจะเป็นฉากที่เธอไปสั่งเค้กวันเกิดให้กับลูกชาย ฉากนั้นก็ซึ้งกินใจดี

ส่วนเรื่องราวในตอนจบจะเป็นอย่างไร ใครที่ยังไม่เคยดูและอยากรู้ ก็คงต้องลองไปตามหามาดูกันนะ ไม่แน่ใจว่าตอนนี้ยังสามารถหาดูหนังเรื่องนี้ได้จากทางไหนบ้าง เพราะเป็นเรื่องที่ออกฉายตอนปี 2004 ซึ่งมันก็นานพอสมควรแล้ว แต่รู้สึกว่าทางเกาหลีได้มีการนำภาพยนตร์เรื่องนี้มาทำใหม่ และออกฉายไปในเดือนมีนาคมของปีนี้เอง (2018) ฉันไม่ได้ดูในเวอร์ชั่นเกาหลีเลยไม่รู้ว่าเหมือนหรือต่างจากต้นฉบับเดิมไปมากน้อยแค่ไหน

และนี่ก็คือบทบาทการแสดงที่เข้าถึงอารมณ์ของ Yuko ที่ฉันชื่นชอบ ทำให้ทุกวันนี้ เวลาเห็นข้าวห่อไข่เมื่อไหร่ จะต้องนึกย้อนไปถึงเธอคนนี้ ผู้มีรอยยิ้มสว่างไสว ดูแล้วสดใสตามไปด้วยทุกครั้ง เธอที่แฮปปี้สุดๆ ตอนตักข้าวเข้าปาก จากนั้นก็หลับตา ดื่มด่ำ ซึมซับไปกับรสชาติ เมื่อลืมตาขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม เธอก็พูดกับตัวเองอย่างมีความสุขว่า おいしい!

Source
ภาพประกอบ: Photo by Alexander Dummer from Pexels