今すぐ会いたい

ขึ้นต้นมาด้วยภาษาญี่ปุ่นแบบนี้ สงสัยกันบ้างหรือไม่ว่าประโยคข้างบนนี้ แปลว่าอะไรหนอ ฉันจะไม่ปล่อยให้ผู้อ่านสงสัยนาน หรือต้องเสียเวลาไปพึ่งพา google translate เพราะจะเฉลยให้ทราบโดยพร้อมเพรียงกันไปเลย (แต่ถ้าใครอ่านภาษาญี่ปุ่นได้ก็สบายไป)

ประโยคภาษาญี่ปุ่นข้างต้นนี้ อ่านว่า  “Ima sugu aitai” แปลเป็นภาษาไทยได้ว่า “อยากเจอเธอตอนนี้เลย” ซึ่งเป็นชื่อเพลงในเวอร์ชั่นภาษาญี่ปุ่นของวง ละอองฟอง (Eng: La Ong Fong, Japanese:  ラオンフォン) ใครที่เคยฟังเพลงนี้ในเวอร์ชั่นภาษาไทยมาบ้าง ก็น่าจะพอคุ้นๆหูอยู่นะว่าเพลงนี้ก็คือเพลง “แอบชอบ” (ขณะนี้ น่าจะมีใครหลายคนที่เกิดอาการบางอ้อ อ๋อ! นึกออกแล้ว)

วงละอองฟอง ในปัจจุบันมีสมาชิกทั้งหมด 3 คน ประกอบไปด้วย ออน นักร้องนำ ที่ฉันชอบเสียงน่ารักๆ ของเธอ มีอาชีพเป็นเภสัชกร, แมน มือกีต้าร์, และเอ๊ะ มือเบส โดยสองคนหลังนี้ นอกจากเล่นดนตรีแล้ว ก็ยังเป็นมัณฑนากรด้วยนะ นอกจากนี้ แมน กับ เอ๊ะ ยังเป็น Music Director ที่ทำหน้าที่แต่งเพลงในเวอร์ชั่นภาษาไทยและสอนร้องเพลงให้กับสมาชิกในวง BNK 48 อีกด้วย (เสียงเพลง คุกกี้เสี่ยงทาย ลอยมาเลยฮะ เอ้า! ปั้นโอนิกิริ เตรียมรอ)

ละอองฟอง มาจากคำในภาษาฝรั่งเศส คือ enfant (อ่านมาถึงตรงนี้แล้ว ก็อย่าเพิ่งสับสนกับการรวบรวมหลากหลายภาษามาไว้ในที่เดียวกันนะ) แปลว่า เด็กๆ ซึ่งฉันคิดว่าชื่อวงดูจะเข้ากับเพลงนี้มาก ยิ่งถ้าได้ดู MV เพลงนี้ในเวอร์ชั่นภาษาญี่ปุ่น จะได้เห็นความน่ารักของเด็กๆ แดนอาทิตย์อุทัยในวัยอนุบาล ที่ร่วมร้องเพลงและเต้นประกอบเพลงไปพร้อมกันกับคุณครูและสมาชิกทั้ง 3 คนของวง ฟังเพลงนี้ไป ดูเด็กๆ เต้นไปด้วย จะรู้สึกสดใส สบายใจ เป็นหนึ่งในเพลงแนว feel good ที่อยากแนะนำให้ทุกคนได้ฟัง

เพลง Ima sugu aitai นี้ อยู่ในอัลบั้มพิเศษของวงที่ชื่อว่า “Feel Romance Nagasaki” ซึ่งมีที่มาจากการที่ทางญี่ปุ่นต้องการประชาสัมพันธ์และเปลี่ยนมุมมองของคนไทยที่มีต่อเมืองนางาซากิ จึงแต่งตั้งให้ทางวงเป็นทูตทางวัฒนธรรมระหว่างไทย-นางาซากิ ดังนั้นใน MV เพลงนี้ เราจึงได้เห็นภาพตึกรามบ้านช่อง สถานที่ท่องเที่ยว วิถีชีวิตของผู้คนในเมืองแห่งนี้ รวมทั้งความสดใส ร่าเริง ของเด็กๆ ในเมืองนี้ด้วย

มาพูดถึงเพลงนี้ในเวอร์ชั่นภาษาไทยกันบ้าง ฉันเริ่มรู้จักเพลง แอบชอบ จากการตามอ่านนิยายเรื่องหนึ่งของคุณเชอริณ ชื่อเรื่อง ฤดูหวานรัก (Sweet Ogi-Megi) ซึ่งนิยายเรื่องนี้ เป็นหนึ่งในนิยายชุด รักพาไป ของสำนักพิมพ์ที่รัก ที่มีด้วยกันทั้งหมด 4 เล่ม โดยมีฉากหลังคือ จังหวัดคางาวะ ประเทศญี่ปุ่น (นิยายในชุดนี้ก็สนุกดีนะ ใครชอบอ่านนิยายที่เกี่ยวกับการเดินทางท่องเที่ยว ถ้าได้มาอ่าน น่าจะโอเคอยู่)

ฉากในนิยายที่พูดถึงเพลงนี้ (ระวังนะจ๊ะ มี spoil เล็กๆ) จะประมาณว่า นางเอกของเรื่องที่เป็นคนไทย เข้าใจเอาเองว่าพระเอกที่เป็นคนญี่ปุ่นที่ตัวเองแอบชื่นชมอยู่ ไม่รู้ภาษาไทย ทำให้นางชะล่าใจ พูดจาแซวพระเอกด้วยภาษาไทยเป็นว่าเล่น พอพระเอกถามว่านางพูดว่าอะไร นางก็บ่ายเบี่ยง แปลเป็นภาษาญี่ปุ่นให้พระเอกฟังแบบไม่ตรงตามความเป็นจริง (บางทีก็ห่างไกลจากสิ่งที่นางพูดไปมากเลย) พระเอกก็เป็นประเภทซึน ปากไม่ตรงกับใจ อะไรประมาณนี้ ชอบใจร้ายแกล้งนางเอก เช่น ให้นางเอกซักผ้าด้วยมือบ้าง ทั้งๆ ที่บ้านตัวเองก็มีเครื่องซักผ้า ใช้ให้ทำความสะอาดบ้านซ้ำไปซ้ำมาบ้าง (ถ้าเป็นฉันเจอแบบนี้ คงโบกมือลา ซาโยนาระ แจ้นกลับบางกอกในทันใด ไม่เป็นมันแล้ว นางอ่งนางเอก เชอะ! นี่ก็อินจัด) แต่ขึ้นชื่อว่านางเอกแล้ว นางก็ยังคงสุขสันต์หรรษา ไม่ได้สะดุ้งสะเทือน แม้จะถูกใช้แรงงานเยี่ยงทาส  ยังมีอารมณ์ร้องเพลงนี้จีบพระเอก จำได้ว่าอ่านมาถึงฉากนี้แล้ว ขำมาก หัวเราะตัวสั่นกุกๆ แบบนางเอกก็เช็ดกระจกไป ร้องเพลงจีบพระเอกไป 555

เห็นมะว่าการอ่านนิยายได้อะไรมากกว่าที่คิด อย่างน้อยก็ทำให้ฉันได้รู้จักเพลงนี้ และรู้สึกชอบตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา หลังจากนั้น พอมาหาเพลงนี้ฟัง เลยได้ค้นพบว่ามีเวอร์ชั่นภาษาญี่ปุ่นที่พูดถึงในตอนต้นด้วย น่าแปลกนะ ที่เพลงนี้มีอะไรที่เชื่อมโยงกับประเทศญี่ปุ่นอยู่หลายอย่างเลย

พูดถึงตัว MV ในเวอร์ชั่นภาษาไทยก็ดูสดใส คัลเลอร์ฟูลมากมาย ฉากที่ออน นักร้องนำ ใส่ชุดลายทางสีฟ้า-ขาวพร้อมวิกผมบลอนด์ เดินถือสายไมค์ร้องเพลงอยู่กลางถนนพร้อมอีกสองสมาชิกในวง และมีบรรดาผองเพื่อนสิงสาราสัตว์เป็น background อยู่ด้านหลังนั้น ฉันชอบมาก เพราะดูจากความแรงของแสงแดดเมืองไทยในขณะนั้นแล้ว อากาศน่าจะร้อนมากเลย แต่ทุกคนก็ยังดู chill เดินร้องเพลง เล่นดนตรี เหมือนเดินอยู่กลางปารีส อุณหภูมิเย็นสบาย ปรบมือฮะ

ล่าสุดฉันไปกินข้าวที่ร้าน ครัวแม่เจี๊ยบ ที่เป็นร้านอาหารปักษ์ใต้ รสชาติอร่อย เป็นที่ชื่นชอบของทุกคนในบ้าน ขณะกำลังปากมันเงาจากการแทะปลาทรายทอดขมิ้น กินหมูก้อนทอด ซึ่งเป็นเมนูโปรดอยู่นั้น เสียงเพลงนี้ก็ลอยคลอมาด้วย ฉันก็กินไป ฮัมไป โยกตัวคลอไปกับเสียงเพลงอย่างมีความสุข เรียกว่าอิ่มท้อง แถมยังอิ่มใจได้ฟังเพลงโปรด (ร้านนี้นอกจากอาหารอร่อยแล้ว ยังเปิดเพลงเพราะด้วยนะ ไปทีไรก็ได้ยินเพลงเพราะๆ ทุกที)

สุดท้ายนี้ ใครที่อยากรู้ว่าเพลงนี้สดใสแค่ไหน ก็ลองไปฟัง ใครที่อยากรู้เรื่องราวความโก๊ะของเพชรราตรี ก็ไปหาอ่านกันได้ใน ฤดูหวานรัก ส่วนใครที่หิว อยากทานอาหารใต้อร่อยๆ ขอเชิญมาที่ร้าน ครัวแม่เจี๊ยบ 555

Source
ภาพประกอบ: Photo by Manuj Patel from Pexels